De cold case vermissing van Aleida 'Leidy' Kaspersma - Kenmare - 02-07-1978
Op 25 juli 1978 kwam ene Nick Wheatley een politiebureau binnengelopen ergens in Ierland, om zijn ex-vriendin op te geven als vermist. Het ging om de Nederlandse Aleida Kaspersma uit Zwolle. Volgens Nick had hij de 26-jarige 'Leidy' op 2 juli voor het laatst gezien, nadat hij eerder al zijn relatie met haar had beëindigd.
De twee waren op die bewuste dag boodschappen wezen doen in Kenmare, waarna de vrouw hem op de terugweg naar hun cottage vroeg om de auto te stoppen. Leidy zou hem vervolgens een zoen hebben gegeven en uit de wagen zijn gestapt, om lopend verder te gaan nadat ze de woorden 'goodbye' uitspak. Nick was er zich naar eigen zeggen 23 dagen niet van bewust dat de vrouw vermist was geraakt. Hij dacht al die tijd dat ze terug was gegaan naar Nederland.
Over Aleida Kaspersma
Aleida groeide als kind van vader Gotze en moeder Anderske op met nog twee oudere zussen. Hoewel het gezin eerst in Zwolle woonde, verhuisde het later naar het Gelderlandse Borne. De vader van Aleida, die eerder nog als gemeenteambtenaar werkzaam was, groeide in Gelderland uit als bekend figuur in de muziekwereld waarin hij o.a. zeven koren dirigeerde en muziekles gaf op diverse scholen. Aleida, die door iedereen 'Leidy' werd genoemd, werkte als jonge dame in de ouderenzorg, maar kreeg al snel interesse om meer van de wereld te zien. Ze vertrok als au pair naar Dallas, Amerika, waarna ze naar Zürich vertrok, om vervolgens te belanden in Hamburg. Daar werkte ze in een verzorgingstehuis. Uiteindelijk belandde Leidy in Ierland, waar in de jaren zeventig veel jonge Europeanen naar toe trokken.
Toen Leidy 26 jaar oud was ontmoette ze Nick Wheatley op de veerpond naar Engeland, een dichter die nog maar pas gescheiden was van zijn vrouw. De twee werden verliefd op elkaar en kregen al snel een relatie. Samen belandden ze in het bergdorpje Kenmare, dat in het zuidwesten van Ierland lag gelegen. Naar verluid wilde het stel daar in de buurt een gezin stichten. Ze sliepen in die periode in een tentje op het terrein van vrienden van Nick, die daar een cottage hadden.
Onderzoek naar vermissing
De Ierse politie deed na de melding van Nick een poging de Nederlandse te vinden. Een team van agenten zocht het onherberg-zame gebied af met onder andere behulp van speurhonden. Kerry, waar Kenmare onder viel, was een plek met veel afgronden en ravijnen waardoor het traceren van Leidy een lastige opgave voor de speurders bleek. Even de mobiele telefoondata checken kon niet, aangezien de vermissing zich afspeelde in 1978, een tijd waarin mensen nog niet met mobieltjes op pad gingen.
Nick Wheatley
Omdat Nick de laatste persoon was die Leidy in leven had gezien werd hij door de Ierse autoriteiten stevig aan de tand gevoeld.
Hij claimde dat hij de relatie met haar net had verbroken en dat Leidy hem op de terugweg naar hun verblijfplaats vanuit het niets had gevraagd om te wagen te stoppen, waarop ze hem recht in zijn ogen zou hebben aangekeken en een zoen gaf, waarna ze de auto uitstapte om vervolgens de weg terug te lopen waar ze vandaan kwamen. Nick zei dat hij op dat moment dacht dat Leidy even een moment voor haar zelf nodig had, en reed door naar het terrein van zijn vrienden, waar het stel in die periode verbleef.
Vlak daarvoor was het stel nog boodschappen wezen doen, en had Leidy een coffeeshop bezocht. De eigenaar van de shop zou later hebben gezegd dat ze een nogal zenuwachtige indruk op hem maakte.
Volgens Nick was hij de dag na het incident naar vrienden in Dublin afgereisd om daar wat klusjes op te knappen. Toen hij op 25 juli in Kenmare was teruggekomen realiseerde hij naar eigen zeggen pas dat Leidy werd vermist. Hij was daarvóór nog in de veronderstelling geweest dat z'n ex-vriendin terug naar Nederland was gegaan.
Zijn verklaring was echter op bepaalde punten ongeloofwaardig. Leidy droeg op het moment van haar verdwijning lenzen, die ze na een paar uur zou moeten verruilen voor haar bril. Die lag nog in de cottage. Nét als haar paspoort overigens, die ze nodig zou hebben gehad om terug te reizen naar Nederland... Of Nick een serieuze verdachte was in de verdwijning is niet bekend. Wel weten we dat hij in 2001 tevergeefs nog eens is verhoord door een coldcase team. Nick emigreerde later naar Libanon, een land waar geen uitleveringsverdrag mee bestond.
Onderzoek levert niets op
De Ierse politie had verder weinig aanknopingspunten in de zaak. Leidy had onlangs een bankrekening geopend bij de AIB, maar had daar geen geld meer vanaf gehaald na haar verdwijning. Het onderzoek moet langzaam tot stilstand zijn gekomen. Leidy Kaspersma was onvindbaar en de Ierse politie stond voor een raadsel.
Familie doet zelf onderzoek
Een jaar na de verdwijning gingen zussen Tineke en Nelly samen met zwager Hans naar het land waar de ellende allemaal begonnen was. Daar kwamen ze in contact met een Ierse agent, die zich zeer behulpzaam opstelde. Hij liet hen het gebied zien waar Leidy was verdwenen. De groep zag met eigen ogen hoe onherbergzaam het was, en sprak met een aantal dorpsbewoners.
Ook bezochten ze de vrienden van Nick die hun terrein beschikbaar hadden gesteld aan het stel om daar met hun tent te overnachten.
Die hielden hun echter tegen en verboden de groep het land op te gaan. Hadden ze soms iets te verbergen? Op die vraag kwam geen antwoord. In de hoop op aanknopingspunten bezocht het drietal 's avonds een aantal pubs, maar keerde een week later zonder wijzer te zijn geworden terug naar Nederland.
De familie bleef vooral een slecht gevoel houden over Nick. Volgens hen had hij de relatie verbroken en wilde hij terug naar zijn gezinnetje. Wellicht wilde hij proberen zijn vorige huwelijk een tweede kans te geven. Leidy was volgens haar zussen nog verliefd op Nick, en wilde het liefst zelf een gezin met hem stichten.
In de jaren tachtig heeft zus Tineke met haar moeder een waarzegger bezocht in Enschede. Die zei dat hij in een visioen had gezien hoe Leidy was verdwenen via stenen in het water: stepping stones, en vervolgens achter een muur was verdwenen van een bejaardenhuis of iets in die trant. Tineke had in Ierland van die stepping stones gezien, maar had daar niets over verteld aan de waarzegger. Best bizar, vond ze. Het spirituele bezoek had er naderhand voor gezorgd dat de moeder zich min of meer had kunnen neerleggen bij de situatie. Leidy's vader heeft de vermissing van zijn dochter nooit achter zich kunnen laten en bleef tot aan zijn dood in 2006 bezig met de zaak.
Kleine opleving
In 2013 kwam er toch nog een opleving in de zaak dankzij de Facebookpagina over Leidy’s verdwijning. Daarop werd een bericht ontvangen van een man die de familie adviseerde om met zijn stervende vader te praten. Die woonde in het westen van Ierland en zou weten wat er met Leidy was gebeurd. De man stierf uiteindelijk nog vóór de verificatie van het Facebookbericht, en details over zijn informatie zijn nooit bekend geworden.
Tips en Informatie
Leidy Kaspersma is tot op de dag van vandaag vermist, en zou nu over de 70 jaar oud zijn. De vermissing speelt nog steeds een rol in het leven van haar zussen en achterblijvers. Was ze een nieuw leven begonnen? Of is ze in de wildernis omgekomen door bijvoorbeeld een val? Of is ze toch slachtoffer geworden van een misdrijf? Het zijn vragen waar maar geen antwoord op lijkt te komen. Natuurlijk hoopt de overgebleven familie van Leidy dat er mensen zijn die meer weten.
Weet u iets over de vermissing van Leidy Kaspersma? U kunt het ons (eventueel geheel anoniem) laten weten via onderstaand tipformulier. Wij gaan discreet om met uw informatie en zorgen dat het op de juiste plek terecht komt, in dit geval bij de achterblijvers. Twijfel niet, en laat het ons nu weten.
Help mee en deel deze pagina met uw socials
Stichting Coldcasezaken maakt gebruik van informatie uit open bronnen en onze pagina's zijn meestal een mix van (nieuws)berichten die wij zo veel mogelijk in onze eigen woorden vormgeven op de website. We maken vaak gebruik van artikelen uit nationale kranten(archieven) van o.a. De Telegraaf, het AD, Trouw, De Volkskrant, het Parool, NRC etc. Voor een complete lijst van onze bronnen verwijzen wij u graag naar deze pagina
Indien u van mening bent dat er teksten of afbeeldingen in strijd zijn met het intellectueel eigendom dan verzoeken wij u om contact op te nemen. Op geen enkele wijze wordt door ons platform bewust onrechtmatig gebruik gemaakt van het intellectueel eigendom van anderen en betrachten wij uiterste zorgvuldigheid. De stichting is een non-profit organisatie en leunt volledig op vrijwilligers.