De cold case van Amarantha Verhoeff - Schiedam - 25-04-2000
Op 30 april 2000 deed de politie een tragische ontdekking in een woning in Schiedam. Agenten waren het huis binnen gegaan nadat familie van de bewoonster, Amarantha Verhoeff, hadden aangegeven dat de vrouw al dagenlang niet bereikbaar was. In de slaapkamer trof men het dode lichaam van de 32-jarige aan naast haar hoogslaper. Amarantha had een diepe hoofdwond en een duidelijke striem op haar hals. Hoewel de lijkschouwer ter plaatse verwurging vermoedde dacht de politie in de eerste instantie meer aan een ongeluk. Vanwege de hoofdwond was het namelijk mogelijk dat ze uit haar bed was gevallen en aan de harde klap was overleden. Een Patholoog Anatoom zou uiteindelijk niet met zekerheid durven zeggen wat de doodsoorzaak was, -waarover later meer.
Over Amarantha Verhoeff
Amarantha Verhoeff was twaalf jaar samen met haar echtgenoot Robbert L., waarmee ze samen twee kinderen had. Ze werkte als directiesecretaresse bij een onbekend bedrijf en was volgens haar familie een fijne vrouw en goede moeder. Het huwelijk met L. was uiteindelijk op de klippen gelopen, waarna Amarantha met haar kinderen een woning in Schiedam betrok. Robbert, die werkloos was, ging bij zijn moeder in Rotterdam Zuid wonen.
En hoewel Amarantha volledig achter de scheiding stond die in mei 2000 zou worden afgerond, had Robbert het huwelijk nog niet opgegeven. Hij kon het niet verteren dat het echt voorbij was en deed er alles aan om zijn aanstaande ex-vrouw over te halen om te blijven. De talloze bloemen, brieven en mailtjes konden Amarantha echter niet van gedachte doen veranderen. Het huwelijk had veel problemen gekend, en de moeder van twee was onverbiddelijk. Niet alleen door de vele problemen die het huwelijk door de jaren heen had moeten doorstaan, maar ook vanwege het feit dat Amarantha inmiddels verliefd was geworden op iemand anders. Ze was een affaire begonnen met haar getrouwde werkgever.
Politieonderzoek
Het was in de eerste instantie Robbert L. die op 25 april bij de politie aangifte had gedaan van de vermeende vermissing van zijn vrouw. Amarantha had namelijk geheel tegen de afspraak in de kinderen niet opgehaald bij zijn moeder nadat zij een weekje was wezen logeren bij haar eigen moeder in Enschede. De melding zorgde op het politiebureau niet voor veel paniek nadat bleek dat de familie van Amarantha vermoedde dat zij samen met haar werkgever op zakenreis was meegegaan naar Frankrijk. Vijf dagen na de aangifte van Robbert ging de politie in overleg met de familie toch over tot actie en ontdekte het dode lichaam van de vrouw in de slaapkamer.
Doodsoorzaak
En hoewel de politie initieel dacht aan een ongelukkige val uit de hoogslaper, stelde dr. Visser tijdens sectie op het lichaam vast dat de hoofdwond niet de doodsoorzaak was. In plaats daarvan bleken de botjes in het strottenhoofd van Amarantha gebroken te zijn en was zij mogelijk slachtoffer van een misdrijf. De gebroken botjes konden erop duiden dat ze door iemand was gewurgd tot de dood intrad. Echter plaatste de patholoog ook een kanttekening, want de botjes waren wel erg opvallend 'netjes' gebroken, wat kon duiden op een aangeboren afwijking. Zekerheid over de doodsoorzaak kwam er daardoor nooit. De vrouw was óf overleden door verwurging, óf ten gevolge van een aangeboren afwijking. Ze blies vermoedelijk op 25 april haar laatste adem uit.
De politie zette (maar) twee rechercheurs op de zaak en deed een buurt / kennissenkring onderzoek. Daaruit bleek dat Amarantha de 25e nog wel op haar werk was verschenen. Een getuige verklaarde haar namelijk rond 17:00 uur bij de bushalte te hebben zien staan om naar huis te gaan. Dit was volgens de recherche in lijn met haar dagelijkse routine. Ze zou dan om ongeveer half zes zijn thuis gekomen en vermoedelijk kort daarna om het leven zijn gebracht.
Onderzoek naar Robbert L.
Hoewel het dus niet onomstotelijk vast stond dat Amarantha Verhoeff was vermoord achtte de recherche een misdrijf wel degelijk als het meest waarschijnlijke scenario. Het onderzoek wees namelijk al snel in de richting van ex-man Robbert L. als dader. Tijdens gesprekken met de politie verklaarde L. dat hij die bewuste dag (25 april) was wezen winkelen en dat hij daarna bij de sociale dienst was geweest. Hij was naar eigen zeggen daarna nog even naar de bank geweest om geld op te nemen en was om half zes weer thuisgekomen bij zijn moeder in Rotterdam. Maar zijn verklaringen bleken al snel vol met leugens te zitten. Volgens de politie was hij helemaal niet bij de sociale dienst of de bank geweest. Bovendien kwam uit telefoonmastgegevens naar boven dat L. even voor 18:00 uur een telefoongesprek had gevoerd in Schiedam, nota bene op zeer korte afstand van de woning van Amarantha. Zijn alibi was zo lek als een mandje, waardoor Robbert zijn verhaal aanpaste. In de nieuwe versie was hij inderdaad bij zijn ex-vrouw thuis geweest om op haar computer te werken. Amarantha was volgens hem niet thuis. Toch bleef hij volhouden dat hij om half zes weer thuis bij zijn moeder in Rotterdam-Zuid was, terwijl dat feitelijk niet waar was.
Chatgesprekken
Volgens het politieonderzoek startte Robbert de pc van zijn ex om exact 17:30 en verwijderde hij vervolgens allerlei bestanden van haar computer. Later bleek dat hij dit ook had gedaan van zijn eigen laptop. De reden voor dit opmerkelijke gedrag moest volgens de recherche te maken hebben met de vele chatgesprekken die Robbert met Amarantha voerde. Hij was er blijkbaar onlangs achter gekomen dat zijn ex-vrouw in chatrooms actief was, waarna hijzelf ook een profiel had aangemaakt onder de naam Henk Klein. Onder deze valse identiteit voerde L. wekenlang gesprekken op het internet met Amarantha, waarbij hij zichzelf opstelde als begripvol vertrouwenspersoon. In die gesprekken liet Amarantha de fictieve Henk weten verliefd te zijn op haar baas, en vertelde ze over de problemen in haar vorige huwelijk. Ze heeft nooit geweten dat ze alles schreef aan haar ex-man.
Arrestatie
In oktober 2000 dacht de politie voldoende belastende bewijzen te hebben verzameld tegen Robbet L. en ging zij over in zijn arrestatie. Als wij een grove opsomming maken is het logisch dat justitie de rechtszaak met vertrouwen tegemoet zag. L. had ten eerste een zeer leugenachtig alibi en bleek zijn ex niet met rust te kunnen laten. Hij stuurde haar in de weken na hun relatiebreuk talloze bloemen, brieven en mails, en maakte zelfs een vals profiel aan om met Amarantha te kunnen chatten. Daarnaast bleek hij soms stiekem de woning binnen te gaan van zijn ex-vrouw. Toen zij hem op een bepaald moment betrapte greep hij haar naar verluid in de daarbij ontstaande ruzie naar haar nek.
Op verzoek van de rechtbank onderzocht het Pieter Baan Centrum de psychologische gesteldheid van Robbert L., waarbij vast kwam te staan dat hij leed aan verlatingsangst, een problematische stoornis die voor serieuze problemen kan zorgen, en bleek dat de kans op herhaling in dit geval groot was. Ook noemde de instelling hem een pathologische leugenaar. De officier van Justitie eiste tien jaar celstraf en tbs met dwangverpleging.
Vrijspraak
In een vervroegde zitting spraken de rechters Robbert L. echter verassend genoeg vrij wegens het ontbreken van wetting en overtuigend bewijs. De vrijspraak was vermoedelijk vooral te wijten aan de twijfelachtige bevindingen van de patholoog anatoom. Deze kon niet met honderd procent zekerheid zeggen dat Amarantha om het leven was gebracht, omdat de eerdergenoemde aangeboren afwijking aan het strottenhoofd ook de doodsoorzaak kon zijn. De botjes waren 'netjes' gebroken, wat kon zijn veroorzaakt door die specifieke afwijking. Een ander twijfelpunt was het feit dat de ogen van Amarantha geen bloedingen bevatte, terwijl dat fenomeen meestal wel voorkomt bij verwurging.
Volgens de rechtbank stond het niet onomstotelijk vast dat het hier ging om een misdrijf. En hoewel het Openbaar Ministerie in de eerste instantie nog in hoger beroep ging, trok de officier van justitie dit later weer in wegens de geringe kans op een veroordeling. Robbert L. was daarmee onherroepelijk vrijgesproken.
Tips en Informatie
Hoewel Robbert L. is vrijgesproken, en kan alleen nog (in een uitzonderlijk geval) worden veroordeeld als er nieuw, dwingend bewijs wordt gevonden dat ten tijde van het proces nog niet beschikbaar was. Deze ''herzieningsprocedure in het voordeel van de vervolging'' vindt echter zeer zelden plaats. De nabestaanden van Amarantha Verhoeff hopen wel nog altijd op antwoorden. Zij vragen zich al decennialang af wat er met hun geliefde is gebeurd en waarom het zo moest aflopen. Daarom roept Stichting Coldcasezaken mensen op om met informatie naar voren te komen.
Weet u iets over deze zaak? Twijfel dan niet en laat het ons nu weten via het onderstaande contactformulier. Dat kan eventueel geheel anoniem. Wij zorgen ervoor dat de door u ingestuurde informatie op de juiste plek bij de politie terecht komt. Twijfel niet en kom in contact.
Stichting Coldcasezaken maakt gebruik van informatie uit open bronnen en onze pagina's zijn meestal een mix van (nieuws)berichten die wij zo veel mogelijk in onze eigen woorden vormgeven op de website. We maken vaak gebruik van artikelen uit nationale kranten(archieven) van o.a. De Telegraaf, het AD, Trouw, De Volkskrant, het Parool, NRC etc. of van journalisten als o.a. Peter R. de Vries. Voor een complete lijst van onze bronnen verwijzen wij u graag naar deze pagina
Indien u van mening bent dat er teksten of afbeeldingen in strijd zijn met het intellectueel eigendom dan verzoeken wij u om contact op te nemen. Op geen enkele wijze wordt door ons platform bewust onrechtmatig gebruik gemaakt van het intellectueel eigendom van anderen en betrachten wij uiterste zorgvuldigheid. De stichting is een non-profit organisatie en leunt volledig op vrijwilligers.