De maand januari is alweer voorbij, en zoals je kunt zien, is het achter de schermen druk geweest. Er is al een tijdje geen blog meer online gekomen – waarvoor mijn excuses! Eerlijk gezegd weet ik soms niet goed waarover ik moet schrijven. Er zijn natuurlijk talloze interessante onderwerpen, maar niet alles past bij de website. Een paar weken geleden vroeg ik een bevriende misdaadjournalist – een kei-goeie – of hij misschien interesse had in een wekelijkse of maandelijkse column op deze website. Helaas gaf hij aan daar te weinig tijd voor te hebben. Toch vind ik het nog steeds een goed idee om een soort gastcolumn te maken, waarin verschillende mensen hun visie delen. Wat vinden jullie hiervan? En wie zou ik moeten vragen?
Deze blogs zijn eigenlijk net zoals een column bedoeld: een informeel stukje tekst waarin ik bespreek wat er achter de schermen gebeurt, schrijf over een interessant onderwerp of kritische vragen stel over bepaalde zaken. Nu de maand januari erop zit, blik ik terug op hoe deze voor ons is verlopen.
Een zaak opgelost
Als ik terugdenk aan de afgelopen weken, moet ik direct denken aan de zaak in België die we zelf hebben opgelost. Het ging om een ongeïdentificeerde jongeman die door een nietsvermoedende vrachtwagenchauffeur werd aangereden en op straat overleed in het plaatsje Damme, net over de Nederlandse grens. Een heel verdrietig dossier, zoals altijd. Stichting Coldcasezaken werkt met een team van geweldige vrijwilligers, maar toevallig had ik deze zaak zelf opgepakt.
Na het bestuderen van alle beschikbare informatie richtte ik me op een achternaam in een document dat de man bij zich droeg. Uiteindelijk, na veel puzzelen, besefte ik dat een variant op die naam logischer was en begon ik daarmee verder te zoeken. Na een lange zoektocht kwam ik achter zijn identiteit en kon ik de Belgische politie informeren dat de zaak zeer waarschijnlijk was opgelost. Een DNA-match moest dit nog bevestigen.
De zestien weken wachten op de uitslag waren zenuwslopend. Had ik nu echt de eerste zaak opgelost? Na 2,5 jaar keihard werken begrijp je dat het spannend was. Tegelijkertijd had ik veel medelijden met de familie van het slachtoffer, die ook al die tijd in onzekerheid zat. Op een gegeven moment begonnen zij zelfs te twijfelen of het DNA-onderzoek misschien verkeerd was gegaan. Maar uiteindelijk kwam het verlossende antwoord: het was een match. De familie wist het nu zeker en kon na vijf jaar zoeken eindelijk beginnen aan een nieuw hoofdstuk: verwerking.
Media-aandacht en impact
De oplossing van de zaak zorgde voor veel media-aandacht. Er werd uitgebreid over geschreven op o.a. NU.nl en ook het Noordhollands Dagblad, PZC en Wieringernieuws besteedden er aandacht aan. Er kwamen plotseling donaties binnen en we ontvingen veel lieve reacties van mensen die wisten hoeveel dit voor ons betekende.
Natuurlijk blijft het een dubbel gevoel. Dit is geen moment van vreugde – er is iemand overleden en een familie kreeg na vijf jaar de bevestiging van een vreselijk verlies. Tegelijkertijd hebben we onze eerste zaak opgelost en gaven we de familie op een bepaalde manier hun zoon terug. Hoe verdrietig het ook is: niets is erger dan een leven lang moeten zoeken naar een zoon, broer of ander familielid. Daarom ben ik blij dat we hen deze eindeloze onzekerheid hebben kunnen besparen.
Daarnaast voelde ik ook gepaste trots. Trots dat we, ondanks momenten van frustratie, altijd zijn doorgegaan en hebben vastgehouden. En de mensen die aan onze Stichting twijfelden? De rancuneuze stemmen die ons ‘cowboys’ noemden? Die hebben we laten zien dat we een serieuze organisatie zijn die écht een verschil kan maken.
Dankzij de aandacht voor deze zaak behaalde onze website een recordaantal bezoekers: meer dan 23.000 mensen bezochten samen maar liefst 85.500 pagina’s. Voor een kleine stichting als de onze is dat een mooi aantal.
Nieuwe dossiers
Ondanks de drukte hebben we toch een aantal nieuwe zaken op de website gepubliceerd. Zo kwam de laffe moord op Joël Bastiaans online. Hij werd, samen met de liefde van zijn leven, doodgeschoten in een leegstaande woning. Hoewel de ex-vriend van zijn vriendin als verdachte werd gezien, kwam er nooit volledige duidelijkheid of een veroordeling.
Ook het dossier van Wendy Whitehead is nu op onze site te vinden. De 44-jarige Britse moeder verdween vlak na kerst 2001 uit haar woning in Hilversum en keerde nooit meer terug. Ook hier viel de verdenking op iemand uit haar relatiesfeer, maar werd er nooit iemand veroordeeld. Wendy is nog altijd vermist.
Daarnaast hebben we eindelijk de zaak van Willeke Dost toegevoegd. Ik zeg ‘eindelijk’, omdat deze zaak erg bekend is in Nederland. Het 15-jarige meisje uit Koekange verdween op 15 januari 1992. Ze woonde toen bij haar pleegfamilie. In eerste instantie werd gedacht dat ze was weggelopen, maar dat scenario werd uiteindelijk verworpen. Willeke is hoogstwaarschijnlijk slachtoffer van een misdrijf geworden. Helaas is haar lichaam nooit gevonden en is ze officieel nog altijd vermist.
Als laatste hebben we de zaak van Pablo Hermeler toegevoegd. Toevallig opnieuw een zaak uit Hilversum. De 50-jarige Pablo, die in verband werd gebracht met het criminele milieu, werd dood aangetroffen in zijn woning. Hij was waarschijnlijk slachtoffer van een roofmoord, maar de dader is tot op de dag van vandaag onbekend.
De nabije toekomst van Stichting Coldcasezaken
De komende periode staat er veel op de agenda. Stichting Coldcasezaken breidt zich uit met nieuwe mensen: experts op het gebied van opsporing en onderzoek. Ons onderzoeksteam wordt nóg professioneler en hopelijk zal dit zich vertalen in het oplossen van meer zaken. Zo kunnen we nog meer families helpen de antwoorden te vinden waar ze al zoveel jaren naar zoeken.
Misschien ben jij een oud-politierechercheur, of heb je expertise op het gebied van OSINT? Als je interesse hebt om bij ons team te komen, neem dan contact op via info@coldcasezaken.nl.
Dit was de blog voor deze maand. Laat me weten wat je ervan vond! Dank voor je aandacht en tot de volgende keer.
Sander Meyer
Directeur Stichting Coldcasezaken
Reactie plaatsen
Reacties
Jullie doen heel goed werk ga zo door
Betreffende de zaak van de vrachtwagenchauffeur heb je 2,5 jaar keihard aan gewerkt.
Ik las in een studieboek dat “zelfs als een zaak onoplosbaar of uitgeput lijkt moet je voldoende vasthoudendheid en wilskracht bezitten om het goed uit te voeren”.
Een wekelijkse of maandelijkse column lijkt mij wel wat. Zeker doen!