De cold case vermissing van Henk Wildeman - Beekbergen - 15-11-2005
Op 19 november 2005 doet de zoon van een markante goudhandelaar aangifte van vermissing van zijn vader. Henk Wildeman had al sinds 16 november niets van zichzelf laten horen en was vanaf diezelfde dag ook onbereikbaar geweest. De politie nam de melding meteen serieus en ging op onderzoek uit. Het gevoel dat de 58-jarige niet vrijwillig was vertrokken was meteen aanwezig nadat bleek dat de twee telefoontjes van Henk en zijn belangrijke medicijnen tegen een te hoge bloeddruk gewoon bij hem thuis op het aanrecht lagen. Henk was als handelaar zeer afhankelijk van zijn bereik-baarheid en zou nooit weggaan zonder zijn mobieltjes.
Het vermoeden van de politie dat er iets mis was werd groter toen er op 21 november een mysterieuze tip binnenkwam bij de Criminele Inlichtingen Eenheid (CIE). Een onbekende tipgever gaf aan dat Henk Wildeman tegen zijn wil werd vastgehouden, en dat dit mogelijk te maken had met een mislukte zakelijke transactie. De politie wist vanaf dat moment zeker dat het leven van Henk in gevaar was, of erger.
Over Henk Wildeman
Henk bracht zijn jeugd door in de Veluwse stad Ermelo en was de zoon van een autohandelaar. Hij ging al op jonge leeftijd door het leven met een glazen oog nadat hij op de basisschool tijdens het spelen met een luchtbuks in zijn oog was geraakt door een kogeltje. Zijn vrienden noemden hem vanaf dat moment Henk Eenoog, een bijnaam die hijzelf waarschijnlijk niet erg op prijs stelde. De jonge Henk had al op vroege leeftijd door dat geld verdienen in zijn genen zat en zag overal een handeltje in. Deze eigenschap bleef zijn hele leven bij hem hangen, want ook in zijn volwassen leven hield Henk zich vooral bezig met het verhandelen van allerlei spullen. Hij kreeg daarnaast een relatie waaruit twee kinderen voortkwamen, een zoon en een dochter. Sinds de jaren tachtig begaf 'Henkie Goud' zich vooral in de wereld van de handel in edelmetalen zoals goud.
Dat Wildeman de Nederlandse wet en regelgeving soms aan zijn laars lapte bleek wel uit zijn strafblad, die hij had 'verdiend' met o.a. oplichting, valsmunterij en drugshandel. Uiteindelijk bracht het Henk een veroordeling tot een celstraf in de gevangenis op, waar hij pas in 2004 weer uitkwam (een jaar vóór zijn verdwijning). Na zijn vrijlating kwam de handelaar te wonen op recreatiepark Pallieter in Beekbergen, waar hij de eigenaar was van een nederige stacaravan.
Ondanks zijn strafblad kwam Henk snel weer aan een baantje, namelijk bij rijke goudhandelaar Jan de G., waarmee hij in het verleden weleens zaken had gedaan. De G. zou Wildeman deels uit medelijden weer op weg hebben willen helpen door hem in dienst te nemen.
Politieonderzoek
Om meer te weten te komen over Henk Wildeman deed een team van rechercheurs onderzoek naar het leven van Henk Wildeman. Wie was hij als persoon, en met wie deed hij zaken? Had hij conflicten met mensen, en om welke reden? In de hoop die vragen te kunnen beantwoorden sprak het onderzoeksteam met familie, kennissen en zakenrelaties van Henk. Ook werd er een buurtonderzoek gehouden om te horen of mensen iets opvallends hadden gezien op de dag van de verdwijning. In januari 2006, zo'n twee maanden na de vermissing, zocht de politie tot twee maal met speurhonden de bossen af van Beekbergen. Eén van de zoekacties was het resultaat van een nieuwe aanwijzing, maar uiteindelijk bleken beide speurtochten niets te hebben opgeleverd.
Schimmige zaken
Het onderzoek naar de handeltjes van Henk Wildeman zorgen voor wat aanknopingspunten. Zo zou de geboren handelaar betrokken zijn geweest bij een transactie van gestolen waardepapieren. Iets waarvan de politie de onderste steen boven wilde hebben. Echter verklaarden diverse getuigen hierover tegen-strijdig en bleek er simpelweg geen bewijs te zijn voor de betrokkenheid van Henk. De recherche stuitte wel op een mogelijk conflict met de uitbater van Americahal te Apeldoorn, waar Henk in het verleden had gewerkt. Maar ook bij dit geschil kon de politie geen verband vinden met de verdwijning. Het enige échte aanknopingspunt bleef de anonieme tip die ging over een mislukte zakentransactie.
Goudroof aan de grens Zwitserland
Een onderzoek naar de zaken van Henk Wildeman en Jan de G. bleek een schot in de roos. Het duo was sinds de vrijlating van Henk regelmatig te vinden in Zwitserland, waar ze vaak heen reden om omgesmolten geldklompjes te verhandelen uit Nederland. Talloze keren ging dat goed, tot dat het in de ochtend van 29 september 2005 helemaal fout ging op een parkeerplaats bij de grensovergang Elten (A12). Terwijl Jan en Henk het goud inklaarden in het douane-kantoor werd het goud, ter waarde van 140.000 euro uit hun kofferbak gestolen. Na de ontdekking van de diefstal was Jan de G. woest en beschuldigde hij Henk van betrokkenheid bij de roof. Niemand wist immers van de goudschat in hun kofferbak en volgens De G. moest het wel een inside job zijn.
Wildeman ontkende er iets mee te maken te hebben en zei zelf te denken aan een 'toevalstreffer' van een dief. De Duitse politie die al snel betrokken raakte liet de oude Peugeot controleren op braaksporen en ontdekte dat de inbreker zichzelf toegang tot de auto had verschaft met een (gekopieerde) sleutel. Onderzoek op de originele sleutel, die Henk in zijn bezit had, stelde vast dat er inderdaad kopieersporen op te vinden waren. Een sterke aanwijzing voor een inside job. Luttele weken na de goudroof verdween Henk Wildeman van de aardbodem.
Had Jan de G. wraak genomen op zijn zakenpartner of was het toeval? Volgens de politie had Jan in elk geval een motief gehad voor de verdwijning van Henk,- en dat was reden genoeg om Jan de G. onder de loep te nemen. De G. werkte aardig mee aan het onderzoek naar zichzelf. In een politieverhoor legde hij uit dat er na de goudroof nooit ruzie met Henk was geweest, en dat het voorval inmiddels helemaal was uitgepraat. Het duo zou zelfs weer klussen hebben gedaan samen, waarvoor Henk zich opvallend genoeg niet had willen laten uitbetalen door Jan. De rijke goudhandelaar bood de recherche aan om een kijkje in zijn villa te nemen, waar vervolgens geen sporen werden gevonden die wezen op Jan's betrokkenheid bij de verdwijning.
Toch had De G. op sommige vlakken de schijn wel degelijk tegen. Zo bleek bijvoorbeeld uit telefoongegevens dat hij Henk na diens vermissing nooit meer had gebeld, terwijl dat hij deed blijken veel naar hem te zoeken. Volgens de politie was het alsof Jan wist dat Henk zijn mobiel toch niet zou opnemen.
Wat de politie ook niet begreep was waar de zwarte Mercedes CL600 van Jan was, waar hij volgens getuigen regelmatig in reed. In de hoop het voertuig te vinden signaleerde de politie deze in de computersystemen. De wagen werd uiteindelijk pas zes maanden na de verdwijning van Henk teruggevonden in een nabijgelegen parkeergarage, waarna het onderworpen werd aan een uitgebreid sporenonderzoek. Wat meteen opviel waren de ordners op de achterbank met daarin de financiële administratie van Henk. Waarom lagen deze belangrijke documenten in de auto van Jan? Toen bleek dat er ook nog eens bloedsporen in de auto waren aangetroffen leek de zaak voorzichtig te kijken naar een mogelijke oplossing. Echter kwam het bericht al snel dat de sporen niet overeen-kwamen met die van Henk. Het onderzoek naar de verdwijning van Wildeman kwam stil te staan.
Aandacht Peter R. de Vries
In 2011 besteedde misdaadverslaggever Peter R. aandacht aan de vermissingszaak. De Vries liet aan de hand van reconstructies een duidelijk beeld zien van wat er zich ongeveer moest hebben afgespeeld op de parkeerplaats bij de grensovergang bij Elten. In de uitzending kwam ene Remco naar voren als vermeende getuige van de goudroof. Volgens Remco was Henk inderdaad betrokken geweest bij een inside job en had hij zoals al werd vermoedt een kopie van de autosleutel laten maken ter voorbereiding van de roof. De tas met goud zou zijn gestolen door een oud werknemer van Jan de G. en tevens vriend van Henk en Remco, ene Alwin. Volgens de getuige hadden Alwin en Henk beiden nog geld te goed van Jan en zouden ze de opbrengst van de goudroof samen eerlijk verdelen. De verklaringen in de uitzending van Remco konden echter niet geverifieerd worden omdat Alwin zijn kant van het verhaal niet wilde delen met de redactie van Peter R. de Vries. Wat er precies is gebeurd bleef daardoor onduidelijk.
Saillante detail is dat Alwin een week na de goudroof slachtoffer werd van een reeks van branden. Daarbij verloor hij o.a. een bestelbus die op zijn oprit stond en een vakantiehuisje op een recreatiepark. Volgens Alwin stonden de branden en de verdwijning van Henk met elkaar in verband.
Cold case
Ondanks de opleving in de zaak door De Vries wist de politie de verdwijning van Henk Wildeman niet op te lossen. O.a. de twee kinderen van Henk en zijn ex vriendin Charlotte zouden er waarschijnlijk alles voor over hebben om na al die jaren eindelijk te weten te komen wat er met hun vader, vriend is gebeurd. Was Henk inderdaad slachtoffer van een misdrijf, of wilde hij misschien toch vrijwillig een nieuwe start in zijn leven maken? Vragen die schreeuwen om een antwoord.
Weet u iets over de vermissing van Henk? Laat het ons dan nu weten, dan zorgen wij dat uw informatie bij het juiste cold case team van de politie terrecht komt. U kunt eventueel geheel anoniem blijven. Twijfel dus niet, en kom in contact.
Stichting Coldcasezaken maakt gebruik van informatie uit open bronnen en onze pagina's zijn meestal een mix van (nieuws)berichten die wij zo veel mogelijk in onze eigen woorden vormgeven op de website. We maken vaak gebruik van artikelen uit o.a. documentaires, tijdschriften en nationale kranten(archieven) van/door b.v. Panorama, De Telegraaf, het AD, Trouw, De Volkskrant, het Parool, NRC, Peter R. de Vries etc. Voor een complete lijst van onze bronnen verwijzen wij u graag naar deze pagina. Indien u van mening bent dat er teksten of afbeeldingen in strijd zijn met het intellectueel eigendom dan verzoeken wij u om contact op te nemen. Op geen enkele wijze wordt door ons platform bewust onrechtmatig gebruik gemaakt van het intellectueel eigendom van anderen en betrachten wij uiterste zorgvuldigheid. De stichting is een non-profit organisatie en leunt volledig op vrijwilligers.