De cold case van Ine Wijnen - Eindhoven - 20-08-1999

Op 18 augustus 1999 kwam Ine Wijnen thuis van een bezoekje aan haar werk. De pakketbezorgster had die dag geen pakketjes hoeven te bezorgen maar had wel alvast een gedeelte van de mailing opgehaald zodat ze die thuis alvast kon gaan sorteren voor morgen. De volgende ochtend verscheen Ine echter niet op haar werk, en collega's kregen haar telefonisch niet te pakken. Op haar afspraak bij het uitzendbureau kwam ze die middag ook al niet opdagen. De daarop volgende dag probeerden collega's het opnieuw maar ze kregen de Eindhovense weer niet te pakken. Daarop werd de politie gealarmeerd. Even later gingen agenten haar woning aan de Johannes Buijslaan in Eindhoven binnen en deden daar een gruwelijke ontdekking. De 38-jarige Ine lag dood, halfnaakt, bebloed en vastgebonden op haar bed. Om haar hals zat sisaltouw en een aan elkaar geknoopte bikini, dweil en washand. Er was extreem veel geweld gebruikt.  

Weet u iets over deze zaak, neem dan hier (anoniem) contact op

Over Ine Wijnen
Ine werd geboren op 15 juli 1961 te Valkenswaard. Als kind was het een lief en stil meisje dat zichzelf vermaakte met het lezen van boeken en het luisteren naar muziek. Op latere leeftijd ging ze graag op vakantie en hield ze vooral van gezelligheid. Zo speelde ze bijvoorbeeld bordspellen met haar familie. De zus van Ine beschreef haar als een echt familiemens. Op een bepaald moment in haar leven kreeg ze een langdurige relatie met een vrouw. Deze relatie was al enkele jaren voorbij toen ze werd vermoord. Ine vond een baantje als schoonmaakster en combineerde dat met haar werk als pakketbezorgster. 

Politieonderzoek
In woning van het slachtoffer was een grote ravage aangericht door de dader. Er lagen tientallen catalogussen, die uit de plastic verpakking waren gehaald, bezaaid in de woonkamer. Veel van deze bladen zaten onder de spiritus. De moordenaar van Ine had geprobeerd zijn sporen uit te wissen door brandstichting. Dat plan was echter mislukt omdat de brand al snel was uitgedoofd. 

De patholoog stelde na zijn onderzoek vast dat Ine waarschijnlijk in de avond van 18 augustus om het leven kwam, en dat ze extreem veel geweld te voorduren had gekregen alvorens ze werd vermoord. De agenten vonden haar op d'r buik liggend op bed, met haar handen en voeten vastgebonden. Haar gezicht zat onder het bloed, en haar ogen waren geblinddoekt waarvoor de dader een gescheurde theedoek had gebruikt. Het neusbeentje was door het geweld losgekomen van haar schedel. Waarschijnlijk was Ine verkracht en daarna gewurgd met het sisaltouw en de aan elkaar geknoopte washand, bikinistuk en dweil.

Recherche kwam tot de conclusie dat Ine voor het laatst was gezien in een snackbar, waar ze de avond van haar dood rond 18.20 uur een pakje sigaretten en wat eten had besteld. Een grote aanwijzingen dat ze op de 18e aan haar einde kwam, was dat haar bankrekening diezelfde avond nog was geplunderd. Het maximale pin-bedrag van 2200 gulden was buitgemaakt. Tot frustratie van politie was er geen videobewaking aanwezig bij de desbetreffende pinautomaat, en was de dader dus niet gefilmd bij zijn handeling.  

Er waren geen inbraaksporen te vinden in de woning aan de Johannes Buijslaan. Omdat Ine nooit vreemdelingen binnenliet, ging de politie er vanuit dat ze haar moordenaar kende, en hem dus zelf had binnengelaten. Bij sporenonderzoek werd er een schaam-haar gevonden op het matras. Deze werd onderzocht, en bleek niet van Ine te zijn geweest. Ook werd er een visitekaartje gevonden van een kunstschilder uit Eindhoven, ene Martijn de W. De politie kwam er achter dat deze man de ex-vriend van Ine was, en dat hij volgens verschillende getuigen nog geregeld onuitgenodigd aan de deur van zijn ex verscheen.

Verdachte op het oog
Martijn de W. was iemand met een lange lijst aan ernstige vergrijpen. Hij was eerder al eens veroordeeld tot zware gevangenis-straffen van negen en tien jaar. De W. had diverse gewelddadige overvallen gepleegd in Rotterdam en Tilburg, waarbij tenminste één persoon om het leven was gekomen. In 1993 kwam hij niet opdagen in de rechtbank en dook Martijn onder, om niet naar de gevangenis te hoeven. 

Op 10 september 1999, zo'n drie weken na de moord op Ine, werd De W. gearresteerd omdat hij nog een straf moest uitzitten van negen jaar. De recherche onderzocht of hij betrokken was geweest bij de dood van zijn ex-vriendin. In zijn huis vonden zij een rugzak met daarin diverse spullen zoals rollen tape, een sleutel en een spuitbus. Ook werd er een heuptasje gevonden met daarin chirurgenhandschoenen, handboeien en sisaltouw. Als klap op de vuurpijl zat er ook nog een gebruikte condoom in. 
Uit nader onderzoek bleek dat het condoom sporen bevatte van Martijn, en dat van een 17-jarig meisje. Zij was eind augustus 1999 slachtoffer geweest van verkrachting, nadat ze door de dader met een ijzeren staaf van haar fiets was geslagen. De W. bleek de dader te zijn geweest in dit ernstige zedendelict.

Bewijs stapelde zich op
Het Nederlands Forensisch Instituut (NFI) stelde vast dat er bloedspetters zaten op de handboeien die waren gevonden in de rugzak van Martijn de W. en dat het bloedspoor afkomstig was van Ine. Naast dit belastende bewijsmateriaal bleek ook de schaamhaar die op het matras van het slachtoffer was gevonden van Martijn te zijn. Toen ook nog bleek dat de gevonden sleutel uit de rugtas toegang bood tot de centrale toegangsdeur van Ine's flatgebouw leek de zaak rond. 

Veroordeling
De rechtbank in Den Bosch veroordeelde Martijn de W. in 2001 tot een celstraf van 20 jaar voor de moord op Ine Wijnen, en de verkrachting van het 17-jarige meisje. De W. belandde in de gevangenis, maar ging in hoger beroep. 

Vrijspraak
Op 24 maart 2003 kwam het gerechtshof in Den Bosch met de uitspraak. De 43-jarige Martijn de W. werd vrijgesproken van de moord op Ine Wijnen. Het hof stelde dat er onvoldoende overtuigend bewijs was voor een veroordeling. Omdat Martijn en Ine na hun relatiebreuk nog seksueel contact onderhielden was de gevonden schaamhaar geen overtuigend bewijs. Die kon immers tijdens een vrijwillige vrijpartij op het bed terecht zijn gekomen. Dat zelfde gold voor het bloed op de handboeien, vond het hof. Tenslotte werd er over het gevonden sisaltouw gezegd dat wel meer mensen beschikken over dit soort touw, zonder een moordenaar te zijn. Martijn de W. werd vrijgesproken voor de moord op Ine, maar wel tot zeven jaar cel veroordeeld wegens de gewelddadige verkrachting van het 17-jarige meisje in Eindhoven. Dat heeft hij inmiddels uitgezeten. 

Cold case zaak
Door de vrijspraak is de moord op Ine Wijnen nog altijd onopgelost. De politie en de nabestaanden van Ina hopen dat er mensen zijn die tot nog toe hebben gezwegen, meer weten over de zaak, en nu wel hun informatie willen delen. Ben u dat? Neemt u dan alstublieft nu contact op.

Neemt u (anoniem) contact op met onze redactie.
Wij nemen zorgvuldig de tijd voor uw informatie en zorgen er op betrouwbare wijze voor dat het op de juiste plek terecht komt. U kunt uw verhaal kwijt via onderstaand formulier. Blijft u graag anoniem? Laat dan de contactgegevens-velden leeg.

U kunt ook e-mailen naar info@coldcasezaken.nl.

Praat over deze zaak mee op ons forum

Help mee en deel deze zaak. Volg ons ook op onze socials