Update voorjaar 2024: Er zijn bij ons onlangs meerdere tips binnengekomen over deze zaak. Tippen blijft belangrijk.

De cold case vermissing van Jolanda Meijer - Groningen - 07-02-1998

Weet u iets over deze zaak, neem dan hier (anoniem) contact op

Over Jolanda Catharina Meijer
Jolanda werd geboren op 19 augustus 1963 in het Groningse dorpje Aduard. Ze beleefde een fijne jeugd en groeide als oudste dochter - ze had drie jongere zusjes - op in een warmhartig gezin. Het was volgens haar moeder 'Tiny' een lief, zachtaardig kind. Na de lagere school ging Jolanda naar de huishoudschool in Groningen. Althans, als ze er zin in had, want meestal ging de tiener de stad in. Ze kreeg in deze periode verkeerde vrienden, en liep op haar zestiende van huis weg. Op haar negentiende kreeg ze een relatie met een man die, volgens moeder Tiny, een broer was van een bekend onderwereldfiguur. Hij introduceerde Jolanda aan hard drugs, en ze raakte al snel verslaafd. Hoewel het een knipperlicht-relatie was, werd Jolanda op haar eenentwintigste moeder van hun tweede kindje. Inmiddels woonde ze in een flatje op drie hoog. Om geld te verdienen verkocht de jonge moeder haar lichaam achter de ramen in het Gronings prostitutiegebied.

De kinderen werden zo vaak door Jolanda alleen gelaten dat haar ouders de verzorging al snel overnamen. Ze mocht haar twee zoontjes ten alle tijden komen opzoeken. Omdat het bergafwaarts ging met hun dochter, bleven haar ouders zo veel mogelijk contact houden met Jolanda. Daarmee ging het inmiddels steeds slechter. Ze had de raamprostitutie ingeruild voor de tippelzone aan de Bornholmstraat en was zwaar heroïneverslaafd. Het wereldje waarin ze leefde was levensgevaarlijk. Er waren al diverse verslaafde tippelaarsters vermoord, en de drugsverslaving dwong Jolanda tevens om haar klanten te beroven en zelfs te chanteren als de gelegenheid zich voordeed. De gemiddelde tippelaar was meestal niet die aardige bloemist of leraar aardrijkskunde, maar waren doorgaans gevaarlijke, agressieve, dominante mannen die zich bezighielden met duistere zaken. Dit type klant was niet het soort waarvan je geld zou durven stelen, maar het waren juist dit soort mannen waar Jolanda het van moest hebben. Levensgevaarlijk. 

In haar dagboek schreef Jolanda meerdere malen dat ze zichzelf heel ongelukkig voelde. Dat ze heel erg worstelde met haar drugsverslaving. Er was diverse keren door haar geschreven dat ze na een bepaalde dag zou stoppen met de drugs, dat ze die dag zou beginnen met afkicken. Ook schreef ze dat ze dacht dat ze zwanger was. 

De ouders van Jolanda gaven aan dat ze de laatste maanden hadden gemerkt dat hun dochter erg angstig was. Ook andere mensen bevestigden dat de blondine had aangegeven doodsbang geweest te zijn, en dat ze om die reden zelfs een pistool wilde kopen. De reden van haar angst was bij niemand bekend. Wel staat vast dat Jolanda meerdere malen gedetailleerde verklaringen over drugscriminelen had afgelegd bij de politie, en dat ze verschillende doodsbedreigingen had gekregen. Of de getuigenissen haar het leven kostte werd niet duidelijk. Het gevaar kwam uit velen, want Jolanda leefde in een zeer gevaarlijke wereld.

Politieonderzoek

De vermissing werd pas in mei van 1998 door haar ouders doorgegeven aan de politie. Ze was wel vaker voor periodes weg, en het was bekend dat Jolanda ook tippelde in Maastricht en zelfs Duitsland. De ernst werd pas duidelijk toen Jolanda niets liet weten op de verjaardagen van haar zoontjes. Het moment dat de politie haar als vermist kreeg opgegeven was ze in feite al drie maanden verdwenen, en dat hielp niet mee in het onderzoek. Hierdoor begon de recherche eigenlijk pas te laat met zoeken.

De politie besefte al snel dat het niet makkelijk ging worden. Want hoewel er veel mensen werden gehoord, kwam er maar weinig concrete informatie uit. Verslaafde hoertjes wisten vaak niet eens meer wat ze de vorige dag hadden gegeten, laat staan dat ze iets konden herinneren over een collega die maanden geleden was verdwenen. Klanten waren ook niet happig om mee te werken aan een politieonderzoek. Er zaten criminelen tussen die sowieso niet wilden praten met de politie.

In juni van dat jaar werd door een collega van Jolanda verklaard dat zij haar op 24 juni nog had gezien op de Westerhaven. Ze stelde dat iemand haar mishandelde in een steegje, en dat Jolanda daar bij was. Ook zegt de vrouw dat ze samen met Jolanda op 23 maart en 13 april 1998 een boete had gekregen voor tippelen. Dit proces-verbaal bleek onvindbaar. Of het verhaal werkelijk gebeurd was kon daardoor niet worden bevestigd. Er werd daarom vastgehouden aan 7 februari 1998.

Paspoort op mysterieus wijze ontvangen
In januari 1999 was er aanleiding voor nieuwe hoop. Een onbekend persoon had het paspoort van Jolanda in de brievenbus achtergelaten van het politiebureau in Leek. Jolanda had op 30 september 1997 aangifte gedaan van diefstal van haar paspoort. Na een speurtocht van twee maanden had de politie de onbekende opgespoord. Het bleek een vrachtwagenchauffeur uit Marum te zijn. De man stelde het document van Jolanda zelf te hebben gekregen, waarop hij het in zijn dashboardkastje had gelegd. Zijn verklaring werd aanvankelijk geaccepteerd door de politie, maar vanwege twijfels van het cold case team werd de chauffeur in een later onderzoek harder aan de tand gevoeld. Hij had inderdaad gelogen, bleek toen hij opbiechtte dat hij een vaste klant van de tippelzone was. De man was bang dat het publiekelijk bekend zou worden dat hij een vervende hoerenloper was. Na deze verklaring was hij verdachte af. 

Vervolg zoektocht
In december 1999 werd er door de politie een beloning uitgereikt van 25.000 gulden. Het was in die tijd niet gebruikelijk om bij vermissingszaken een beloning uit te reiken, maar het werd gedaan omdat de politie een misdrijf waarschijnlijk achtte. Door de media-aandacht - o.a. van Opsporing Verzocht - en het politiewerk kwamen er geregeld nieuwe, soms concrete tips binnen. Deze werden grondig onderzocht, maar leidden niet tot de oplossing.

Ondertussen zaten de ouders van Jolanda nog steeds in onzekerheid, en nam vooral vader Wim veel contact op met de politie. Hij onderzocht de vermissing van zijn dochter ook, en sprak over de telefoon met de recherche vaak over nieuwe tips die hij had gekregen. 

Zoeking aan de snelweg
In februari 2000 speurde de politie uitgebreid met honden langs de A7 naar het stoffelijk overschot van Jolanda. De aanleiding was een tip van een paragnost. Het leverde niks op. 

Arrestatie seriemoordenaar Willem van Eijk
Op 12 november 2001 werd Van Eijk opgepakt en in verband gebracht met een serie prostitutiemoorden. Hij had al eerder in de cel gezeten wegens het plegen van twee gruwelijke moorden, die op Cora Mantel (15) en Aaltje van der Plaat (44). In 1990 kwam hij op vrije voeten. Vlak bij zijn huis waren kledingstukken gevonden die toebehoorden aan de vermoorde tippelaarster Sasja Schenker uit Groningen. Van Eijk bekende het misdrijf al snel en gaf toe ook Michelle Fatol en Annelies Reinders te hebben vermoord (alle drie prostitués). Op 14 november 2003 werd er levenslange gevangenisstraf geëist. Hij heeft altijd ontkend iets met de verdwijning van Jolanda Meijer te maken te hebben gehad en overleed op 19 juni 2019 in de gevangenis.

Toch bleven veel mensen 'beest van harkstede' verdenken van de moord op Jolanda. Het was bekend dat zij met enige regelmaat bij hem thuis kwam. Zo had ze op 19 april 1994 nog in haar agenda geschreven dat ze Van Eijk had bezocht. Volgens de ex-vrouw van Willem had haar toenmalige echtgenoot Jolanda vermoord en aan zijn varkens gevoerd. Er werd uitgebreid onderzoek verricht bij de woning van de seriemoordenaar, maar nooit een bewijs gevonden voor zijn betrokkenheid bij de verdwijning of moord van Jolanda Meijer. 

Diverse zoekacties
In juni 2006 kwam er een anonieme tip bij de politie binnen met informatie dat Jolanda onder een hoogspanningsmast zou liggen. De politie zocht in de buurt van hoogspanningsmasten bij Meeden, maar er werd niks gevonden. Een maand later werd er vanwege een andere anonieme tipgever gezocht in Winschoten, in een dierenweide in de nieuwbouwwijk Kloostervallei. Opnieuw zonder resultaat. 

Na een uitzending van RTV Noord kwamen er een aantal nieuwe tips binnen. Naar aanleiding van deze tips werd er door het onderzoeksteam gezocht bij een hoogspanningsmast in een weiland van een boer in Veendam. Ook werd er een zoekactie op touw gezet in het Groningse stadspark. Er was een tip binnengekomen dat er ten tijde van Jolanda's verdwijning iemand daar een man had gezien die iets aan het begraven was. Beide zoekingen leverden niets op.

Jaren later werd er nogmaals gezocht bij een hoogspanningsmast, deze keer in de Tussenklappenpolder bij Muntendam. 
Laagje voor laagje werd de grond rondom de mast afgegraven. Ook werd er met een grondradar gezocht naar ongeregeldheden in de grond. Opnieuw werd er niets gevonden.

Nog een seriemoordenaar?
In 2006 onderzocht de politie of vermeende seriemoordenaar Peter C uit Heerlen iets met de zaak van Jolanda te maken kon hebben. Zij tippelde wel eens in Heerlen, op de plek waar Peter ook kwam. C. werd na een aantal overvallen op kapsalons opgepakt, en na het afstaan van zijn DNA bleek dat hij degene was die begin jaren negentig een prostitué had proberen te vermoorden. De man kreeg acht jaar cel vanwege de moordpoging. Peter werd lang verdacht van o.a. vijf prostitutiemoorden, die tussen 1992 en 2003 plaats hadden gevonden in Zuid Limburg. Hoewel het zeker was dat diverse tippelaarsters een traumatische ervaring hadden opgelopen bij hem thuis, werd in 2008 door justitie besloten hem niet verder te vervolgen voor de moorden. Er was geen enkel bewijs voor zijn betrokkenheid bij de moorden.

Eindelijk een doorbraak?
In juni van 2009 pakte de politie de 37-jarige Ad K. op. De Groninger werd opgepakt naar aanleiding van een tip van Marian Kusters. Zij was een verslaafde vriendin en tevens collega-tippelaarster van Jolanda. De verdachte zou aan haar hebben opgebiecht Jolanda te hebben vermoord, en had haar ook foto's laten zien van een bos waar hij Meijer had begraven. De politie viel het huis binnen en vond inderdaad een aantal foto's van een bebost gebied bij Mensingeweer. Er werd zeer uitgebreid gezocht in het bos, maar niets gevonden. Ad K. ontkende iets met de verdwijning van Jolanda te maken te hebben en werd wegens gebrek aan bewijs op vrije voeten gesteld.

Twee dagen na zijn vrijlating brandde de caravan van Marian Kusters compleet uit. Ze zei ook telefonisch te worden bedreigd. Een half jaar later, in december, verdween Kusters spoorloos. Ze is nog altijd vermist. Bewijs dat K. iets met de twee zaken te maken had werd nooit gevonden.

Enige tijd nadat Kusters vermist raakte, verscheen er in een fietstunneltje tussen Martiniplaza en het gebouw van de Gasunie aan beiden kanten de tekst:  ’Jolanda Meijer in Appelscha’. Bij één van de teksten werd 'Meier' geschreven. De recherche deed onderzoek naar de graffiti. 

Links: de verdwenen Marian Kusters - Rechts: de tekst in het fietsentunneltje

Gierkelders boerderijen
Half september 2012 werden er twee boerderijen onderzocht door de politie en het NFI. De gierkelders werden leeggepompt en er werd o.a. met een grondradar onder betonnen vloeren gekeken. De complete inhoud van de gierkelders werd gezeefd. Het gerucht dat het lichaam van Jolanda in een gierkelder verstopt lag ging al rond vanaf het moment dat ze vermist werd in 1998. De twee boerderijen, in Winsum en Klein Garnwerd, waren destijds van dezelfde eigenaar. De man ontving geregeld prostituees, en ook Jolanda kwam er veel. (Naar verluid zou ze hem zelfs hebben gechanteerd). 

De voormalig eigenaar van de boerderijen had in 2010 al zijn medewerking geweigerd nadat de recherche hem had gevraagd om mee te werken aan het onderzoek. Diverse eerdere tips wezen in de richting van deze man, en omdat hij was verhuist was het voor de politie makkelijk om zijn toenmalige boerderijen aan een onderzoek te onderwerpen. Na drie dagen intensief onderzoek moest er worden vastgesteld dat het stoffelijk overschot van Jolanda er niet lag. Het was na al het werk een teleurstellend resultaat. De oud eigenaar was overigens geen officiële verdachte.

Kees uit Haren
Jolanda woonde een half jaar voor haar vermissing een tijdje bij ene Kees in uit Haren. In haar agenda, die ze gebruikte als een soort dagboek, schreef ze dat bij ongevallen Kees moest worden gewaarschuwd. Een paar dagen na deze notitie bleek de liefde maar van korte duur. 'Godverdomme weer eentje die niet te vertrouwen is'. De naam Kees werd in één zin genoemd met drugshandel, paardenhandel en Terschelling. Er zou een link bestaan tussen Kees en Noord-Friesland, waar de politie in het geheim al eens eerder een gierput heeft laten leegpompen. Er is verder weinig bekend over dit verhaal. 

'Rijke gozer uit Veendam'
Op 14 augustus 1994 schreef Jolanda in haar agenda dat ze een 'rijke gozer uit Veendam' had ontmoet. Een garagehouder genaamd Henk. Een omstreden man die tippelaarsters zou hebben voorzien van drugs, en iemand die naar verluid meerdere hoertjes in huis nam. In september van dat jaar had deze 'gozer' haar een hondje cadeau gegeven die ze de naam Boomer gaf. Een jaar later verdween het hondje in het niks. Jolanda heeft ook bij deze man gewoond, en haar ouders bezochten haar en de Veendammer op eerste kerstdag. Henk zou tegen het echtpaar hebben gezegd dat hij Jolanda van de drugs wilde afhelpen. Ze gingen die avond terug naar huis met een naar gevoel. Toch schreef Jolanda gelukkig met deze man te zijn.

Na haar verdwijning gingen er veel geruchten rond over de bewoner. Zo zou Jolanda zijn omgekomen bij een uit de hand gelopen vechtpartij, en had hij haar lichaam laten verdwijnen. Diverse prostituees zouden zijn verteld dat Henk haar naar Amerika zou hebben gestuurd om af te kicken van de drugs. Een ander verhaal was dat Jolanda spullen van hem zou hebben gestolen, dat hij daar achter was gekomen en haar iets had aangedaan. De politie onderzocht de mogelijkheid van zijn betrokkenheid meerdere malen. Zijn huis werd onderworpen aan een doorzoeking en er werd in de omgeving met radarapparatuur gezocht. De recherche vond niks belastend, en er was geen enkel bewijs dat Henk iets met de verdwijning van Jolanda te maken had. Zelf was ze in haar agenda erg positief over hem. Ze schreef o.a. dat ze zich veilig bij hem voelde, hij niet aan haar kop zeurde en dat ze er rust vond. 

Iraniër Z.
Jolanda Meijer bleek, uit onderzoek van twee oud-rechercheurs van het Groningse cold case team, veelvuldig contact te hebben onderhouden met een Iraanse crimineel genaamd Z. Deze agressieveling stond bekend als iemand die het niet schuwde geweld te gebruiken tegen vrouwen. Hij had ooit zelfs zijn partner van een balkon gegooid waarbij de vrouw in kwestie ernstig gewond raakte. Jolanda schreef diverse keren in haar agenda over Z. Op de verjaardag van de Iraniër schreef ze bijvoorbeeld 'kado kopen'. Ook noteerde ze in in 1997 een aantal keer zijn naam in combinatie met twee geldbedragen. Het was niet duidelijk of ze dit bedrag aan hem verschuldigd was, of dat ze het misschien had gestolen van Z. Volgens een vrouwelijke getuige die Jolanda goed kende hadden de twee jarenlang contact met elkaar. 

Diezelfde getuige omschreef Z. als iemand die veel mensen waanzinnige angst inboezemde. Jolanda vertelde haar weleens: “Z. moet je niet voor de gek houden. Hij is heel erg agressief”, en dat ze enorm bang voor hem was. Dat Z. extreem gewelddadig was had de getuige in levenden lijven ondervonden toen ze maar net kon ontsnappen aan een verkrachting in zijn huis, toen ze daar opzoek was naar Jolanda. Z. zei aan de deur dat haar vriendin binnen was, maar eenmaal binnen bleek dat niet waar te zijn. Op dat moment deed de Iraniër een poging haar te verkrachten. Na dit incident vroeg Z. de latere getuige meerdere malen waar Jolanda was. Hij leek jacht te maken op Meijer. In januari 1998 zag ze hem bij de tippelzone waar hij opnieuw vroeg naar de verblijf-plaats van Meijer. De getuige zei tevens dat zij Jolanda op 14 maart 1998 nog had ontmoet bij de kassa van een supermarkt. 

Volgens de twee oud-rechercheurs van het Groningse cold case team zijn de verhalen rond Z. nooit onderzocht door de politie. Beiden rechercheurs werden later uit het team gezet vanwege hun klokkenluidersactiviteiten rond een aantal grove fouten die waren gemaakt in een andere zaak. De mannen vermoedden dat er daardoor een smet is komen te liggen op hun onderzoek naar de Iraniër en dat collega's nooit zijn verder gegaan met dit deel van het onderzoek naar de vermissing van Jolanda. De politie weigerde dit te bevestigen of te ontkennen. 

Vermiste dossiers
Volgens de vader van Jolanda was zijn dochter betrokken bij een mislukte drugsdeal. Zo zou ze o.a. diverse koeriersdiensten hebben uitgevoerd, en bij de betreffende deal niet hebben gedaan wat er van haar was verwacht. Vader en dochter deden hierop aangifte, waarbij haar diensten nauwkeurig werden beschreven. Deze dossiers bevatten veel interessante informatie, maar zijn op een gegeven moment kwijtgeraakt en nooit meer teruggevonden. In 1994 werd de gemeentepolitie Groningen opgeheven en ging toen op in de regiopolitie Groningen. Bij de reorganisatie raakten soms documenten kwijt. Computers die moesten worden verhuist werden maar half meegenomen omdat bepaalde mensen dachten dat de informatie in de beeldschermen zat in plaats van de computers. Blunders die vandaag de dag menig wenkbrauwen doen fronzen. 

Vanwege de reorganisaties kwamen alle politiebureaus op één hoop, en daarmee belandden veel politiemensen in andere functies. Zij moesten werkzaamheden doen waarvoor ze soms totaal niet geschikt waren. Zo werd er bij belangrijke buurtonderzoeken onervaren rechercheurs ingezet, en zijn er vermoedelijk minder efficiënte vragen gesteld. Getuigen lieten daardoor waarschijnlijk niet het achterste van hun tong zien, en daarmee werd belangrijke informatie nooit bekend bij de politie.

Koos Jolanda dan toch voor een nieuw leven?
Een taxichauffeur uit Winschoten tipte ooit dat hij Jolanda naar een Duits vliegveld had gebracht. Aanwijzingen voor een vrijwillig vertrek van Jolanda zijn nooit gevonden. Toch kon het nooit worden uitgesloten, en vertelde cold case Noord Nederland de familie dat de kans dat Jolanda uit haarzelf was vertrokken tot de mogelijkheden behoorde. De familie achtte de kans, net als de recherche, zeer klein. Er werd dan ook bij gezegd dat het veel aannemelijker was dat ze slachtoffer was geworden van een misdrijf.

Nog altijd onopgelost
De politie plaatste de zaak op de cold case kalender van 2020, in de hoop op nieuwe informatie. Alle relevante tips werden door de jaren heen nagekeken en nauwkeurig onderzocht door toegewijde rechercheurs en het cold case team. Maar ondanks grote inzet is de verdwijning van Jolanda Meijer nog steeds onopgelost. Vader Wim is in 2007 overleden, en Tiny is nog altijd onverminderd opzoek naar haar dochter. De hoop is gevestigd op mensen die nog niet eerder konden / durfden te praten, maar nu wel de stap willen nemen. 

Weet u iets over de verdwijning of moord op Jolanda Meijer? Laat het dan alstublieft weten. Het mysterie moet worden opgelost.
Iedere tip is welkom, ook al denkt u dat het al bekend is bij de politie.

Neemt u (anoniem) contact op met onze redactie.
Wij nemen zorgvuldig de tijd voor uw informatie en zorgen er op betrouwbare wijze voor dat het op de juiste plek terecht komt. U kunt uw verhaal kwijt via onderstaand formulier. Blijft u graag anoniem? Laat dan de contactgegevens-velden leeg.

U kunt ook e-mailen naar info@coldcasezaken.nl.

Lees hier over meer Prostitutiemoorden