De cold case vermissing van Marjo Winkens - Schimmert - 02-09-1975

Tekst: A. Bron

Heeft u informatie over deze zaak? Tip ons dan nu

Over Marjo Winkens
Marjo J.F.R. Winkens werd geboren op 28 februari 1958 in Schimmert, waar ze samen met haar ouders woonde aan de Torenstraat 9. Ze was het enige kind van Jan Hendrik (Harrie) Winkens en Roos Winkens-Thewissen en had een hechte band met hen. Op het moment van haar verdwijning werkte Marjo net bij een chemisch bedrijf in Maastricht. Ze was levenslustig en droomde ervan kleuterjuf te worden. Haar vader omschreef haar als iemand die nooit zomaar of voor lange tijd van huis wegbleef.

Na die nacht in september 1975 veranderde het leven van haar ouders voorgoed. Verdriet, onzekerheid en een sprankje hoop kenmerkten hun bestaan. Hoewel ze zich er langzaam bij neerlegden dat ze Marjo waarschijnlijk nooit meer zouden zien, leefden ze op bij iedere nieuwe tip of zoekactie. Helaas bleef een antwoord op hun vragen uit, en een definitieve oplossing kwam er nooit.

Politieonderzoek
In de loop der jaren heeft de politie verschillende onderzoeken uitgevoerd, waarbij diverse potentiële daders in beeld kwamen. Er werden gerichte zoekacties ondernomen in de hoop Marjo's lichaam te vinden en te achterhalen wat er met haar is gebeurd. Ook andere betrokkenen, waaronder paragnosten, verdiepten zich in de zaak. Ondanks al deze inspanningen is er tot op heden geen resultaat geboekt.

De eerste dagen na de verdwijning
De geleende bromfiets werd de volgende ochtend onbeheerd en onbeschadigd aangetroffen door een passant (Jacques Vollemans) uit Schimmert, in de berm tussen Spaubeek en Schimmert. Dit was op korte afstand van Marjo’s ouderlijke huis en een voormalige vuilstort. Ongeveer 100 meter verder vond men Marjo’s huissleutel op het wegdek. Een dag later werden de geleende oranje bromfietshelm en het groene legerjack 50 à 70 kilometer noordelijker gevonden langs de Rijksweg (N271) tussen Reuver en Beesel. De helm werd door een voorbijkomende huisschilder bij ‘Gevonden Voorwerpen’ in Tegelen afgeleverd, terwijl de jas door een inwoner van Beesel werd meegenomen en meteen gewassen. Dit leidde tot het verlies van mogelijke belangrijke sporen.

Na het bekend worden van de vondsten werd de omgeving nauwkeurig afgezocht. Verspreid over het gebied vond men in de berm onder andere een kapotgesneden schoen en make-up spullen, die vermoedelijk uit een rijdende auto waren gegooid. Aanvankelijk gaf de politie aan geen aanwijzingen voor geweld te hebben op basis van de gevonden spullen. Maar al snel werd ernstig rekening gehouden met een misdrijf. De helm vertoonde beschadigingen die daarop wezen, en uit bandensporen op het wegdek werd geconcludeerd dat Marjo mogelijk was klemgereden door een auto.

De zoektocht naar daders en het lichaam van Marjo door de jaren heen: jaren 70
Het onderzoek kwam op gang en in 1975 werden tientallen getuigen gehoord en tips nagegaan. Er werd gezocht met vliegtuigen en de ME zette zich in om grote gebieden langs de rijksweg Swalmen-Reuver (N271) decimeter voor decimeter af te speuren. De eerste uitzending van ‘Opsporing Verzocht’ in 1975 besteedde aandacht aan de vermissing van Marjo, wat enkele honderden tips opleverde, maar geen daarvan leidde tot de oplossing. In 1976 meldde zich een getuige bij de politie. Deze persoon had tijdens een wandeling op een oude boot in Obbicht een boodschap in krijt gezien: "Marjo Winkens ligt op het stort in Grevenbicht." De politie verrichtte kort onderzoek, maar de aanwijzing werd te mager bevonden om een grootschalig onderzoek op de vuilstort in Grevenbicht te starten.

In oktober 1976 werd vlakbij de parkeerplaats de Heul langs de A12 bij Maasbergen het stoffelijk overschot van een meisje gevonden, bekend als ‘het Heulmeisje’. Even werd gedacht dat Marjo was gevonden, maar een gebitsvergelijking wees uit dat het niet om Marjo ging. De 22-jarige G.W. uit Geleen, die in 1979 werd gearresteerd voor de gruwelijke mishandelingszaak van Marianne Nijs uit Puth, werd ook ondervraagd over Marjo’s vermissing, maar dit leidde tot niets.

Moordenaar Koos Hertogs komt in beeld
In 1980 leek de zaak even opgelost toen de Haagse nachtclubportier J.D.H. (Koos) Hertogs werd gearresteerd voor de moord op drie meisjes en in 1982 tot levenslang werd veroordeeld. In het huis van bewaring in Maastricht liet Hertogs vallen dat hij wist waar Marjo begraven lag. Hij beweerde zelf geen betrokkenheid bij haar vermissing te hebben, maar noemde wel een naam van een inwoner uit Swalmen, C., die mogelijk betrokken zou zijn geweest. Op basis van deze aanwijzing zocht de politie lange tijd naar C., maar het is onbekend of deze persoon ooit gevonden of verhoord is.

Op aanwijzing van Hertogs doorzocht de politie in november 1980 een terrein in Schaik en kamde een gebied in Nistelrode uit. Deze zoekacties leverden echter niets op en Hertogs zweeg verder. In 2010 maakte Peter R. de Vries een 3-delige reportage over Hertogs, waarin verborgen camerabeelden werden getoond van gesprekken tussen Koos en een jeugdvriend. Hieruit bleek dat Koos soms samen met anderen misdaden pleegde, maar hij zweeg over andere zaken, waaronder de vermissing van Marjo. Koos overleed in 2015 zonder ooit iets te onthullen over zijn rol in haar verdwijning. 

Limburgse privédetective Ben Zuidema nam de zaak, op verzoek van Marjo’s ouders, ook onder handen en loofde een beloning van 20.000 gulden uit, maar kwam niet tot een oplossing. In 1985 vroeg de politie opnieuw aandacht voor de zaak in de ‘TV-show’ van Ivo Niehe. Marjo’s moeder vertelde uitgebreid over de nog altijd onopgeloste vermissing. Dit leidde tot tips over een Zuid-Limburgse zakenman die op de avond van de verdwijning met lifters werd gezien tussen Spaubeek en Schimmert, en over een man die later werd veroordeeld voor ernstige zedenmisdrijven. Beide mannen bleken echter niets met de vermissing te maken te hebben.

Op basis van geruchten uit de gevangeniswereld over Hertogs’ mogelijke betrokkenheid, doorzocht de politie in december 1985 acht bunkers uit de Tweede Wereldoorlog in de bossen bij Reuver. Meer dan 25 kubieke meter puin en landbouwafval werd uit de bunkers gehaald en onderzocht door forensische experts, maar de zoekactie was wederom vruchteloos.

In 1994 bekende de 73-jarige A.A. uit Groenlo, uit gewetenswroeging, de moord op het onbekende ‘Heulmeisje’, waarvan men lange tijd dacht dat het Monique Jacobs uit Bilthoven was. Hij kwam kort in beeld in relatie tot de vermissing van Marjo, maar na onderzoek bleek er geen verband te zijn. Later werd bekend dat Monique Jacobs nog in leven was en in Duitsland woonde. De man, vermoedelijk ernstig verward, pleegde uiteindelijk zelfmoord. Daarna richtte de politie zich op de 56-jarige Willem S. uit Geldrop, die in het huis van bewaring van Grave zat wegens de wurgmoord op de 35-jarige Rienja Shewpersadsingh. Hoewel de politie sterke vermoedens had dat S. betrokken was bij andere vermissingen, kon er geen link worden gelegd tussen hem en de verdwijning van Marjo. Dit spoor leidde ook tot niets.

Geruchtenmolen
Zoals bij zoveel verdwijningszaken blijven geruchten hardnekkig. In mei 1999 meldde zich een getuige bij het TROS-programma Vermist. Zij beweerde in de nacht van 1 op 2 september 1975 twee mannen gezien te hebben die een verdacht pakketje in een kuil langs de Streekweg tussen Swalmen en Reuver (N271) gooiden. De weg was een dag na de verdwijning geasfalteerd en op de bewuste nacht opengebroken. De getuige, die samen met haar moeder over de N271 reed, had het voorval destijds niet gemeld bij de politie, maar vertelde het later aan een familielid die bij de politie werkte. Na melding aan de makers van Vermist werd de zaak opnieuw onderzocht, maar er werd niet besloten de weg open te breken.

De jaren 2000 en recente ontwikkelingen
In 2000 werd er door de Rijksuniversiteit Groningen geprobeerd het asfalt van de N271 te onderzoeken met een speciaal röntgenapparaat, maar dit leverde niets op.

In oktober 2005 werd de weg opgebroken voor de aanleg van de nieuwe A73. De politie vroeg de wegenbouwer Heijmans om het asfalt voorzichtig open te breken bij Reuver en goed te controleren op eventuele onregelmatigheden. Er werd echter niets gevonden.

Ook werd een voormalige vuilstortplaats in Spaubeek genoemd als mogelijke begraafplaats, en in december 2005 werd daar, zonder resultaat, gezocht naar Marjo’s stoffelijk overschot.

Op 7 december 2006 werd door DNA-onderzoek definitief vastgesteld dat het ‘Heulmeisje’ niet het lichaam van Marjo was. In hetzelfde jaar werd het boek Dertig jaar Marjo - het mysterie rond de zaak Marjo Winkens, 1975-2006 van Rob Hendriks gepubliceerd.

Zoekactie in Beesel
Op 1 april 2019 werd de zaak opnieuw geopend na een betrouwbare tip over een mogelijke begraafplaats in Beesel. Er werd een grote zoekactie uitgevoerd in een bosperceel en een tuin aan de Kerstenbergweg. De bodem werd tot 50 centimeter diep afgegraven. Na een week intensief zoeken meldde de politie dat het lichaam van Marjo niet werd aangetroffen, maar er kwamen wel 25 nieuwe tips binnen.

Is Koos Hertogs dan toch de dader?
In 2022 komt de zaak opnieuw in het nieuws. Oud-rechercheur Peter Staal denkt nieuwe aanwijzingen te hebben over de verdwijning van Marjo. In een uitzending van RTL Boulevard vertelt hij dat de oplossing mogelijk in Den Haag ligt en legt hij wederom een relatie met Koos Hertogs. Staal baseert zich op informatie van een informant, die beweert dat Hertogs en een Hagenaar, een vriend van Hertogs, Marjo op de kermis in Sittard hebben gezien en haar later hebben ontvoerd, mishandeld en begraven. De hoop is dat de Hagenaar alsnog naar voren komt om te vertellen waar Marjo ligt.

Zoekactie in Ulestraten
In 2022 worden er zoekacties uitgevoerd in het bosgebied van Ulestraten door Stichting Signi, bekend om haar werk met speurhonden. De aanleiding is een bekentenis van de overleden Jan S., een veroordeelde moordenaar en TBSer. Hij verklaarde aan privédetective Ben Zuidema dat hij Marjo had vermoord en haar lichaam in het bosgebied in Ulestraten had begraven. Ondanks het onderzoek, inclusief het gebruik van speurhonden en een graafmachine, werd haar lichaam niet gevonden.

Cold case
Hoewel de zaak inmiddels verjaard is en niemand strafrechtelijk vervolgd kan worden, blijft de zaak van groot belang voor de nabestaanden. Marjo's ouders zijn inmiddels overleden zonder te weten wat er met hun dochter is gebeurd. Haar tante, Carla Winkens, beloofde na hun overlijden alles te doen om haar nicht terug te vinden. Marjo zou dit jaar 66 jaar zijn geworden.

Bent u de dader? Laat dan alstublieft van u horen, of geef in ieder geval aan waar de nabestaanden van Marjo haar kunnen vinden.

Tips en Informatie
Als u informatie heeft, kunt u (anoniem) contact met ons opnemen. We nemen zorgvuldig de tijd om uw ingestuurde informatie te onderzoeken en zorgen ervoor dat deze op de juiste plek terechtkomt. U kunt uw verhaal delen via onderstaand contactformulier. U kunt ook e-mailen naar tips@coldcasezaken.nl.

Lees hier over meer onopgeloste vermissingszaken