De cold case vermissing van Michel Rubarth - Rotterdam - 16 november 1997

Weet u iets over deze zaak, neem dan hier (anoniem) contact op

Over Michel Rubarth

De eerste zes jaar van Michels leven waren moeilijk. Zijn moeder hertrouwde met een man die hem mishandelde en hem op denigrerende manieren strafte wanneer hij, in zijn ogen, iets verkeerds deed. Op zijn achttiende verliet Michel het ouderlijk huis en ging hij samenwonen met een andere jongen. Voor zijn familie was het al vroeg duidelijk geworden dat hij homoseksueel was, waardoor deze relatie niet als een grote verrassing kwam.

Michel werd omschreven als een rustige jongen, al kende hij ook enkele problemen. Hij werd ontslagen uit militaire dienst vanwege drugsgebruik en raakte verslaafd aan gokken. Op een gegeven moment solliciteerde Michel bij een seksclub voor jongens en ontmoette hij daar de moeder van zijn toekomstige partner, Paul, die samen met haar man de club runde.

Michel vond uiteindelijk zijn draai in de prostitutiewereld en kwam in contact met enkele dubieuze figuren, waaronder de Duitse pornohandelaar Lothar G., die destijds in Schiedam woonde en seksvideo's produceerde. Michel speelde zelfs eens in een van deze video’s. G. was geen “kleine jongen”: hij werd bijvoorbeeld in verband gebracht met een groot kinderpornonetwerk en was in 1995 veroordeeld tot zes jaar cel (in 1998 kwam hij vrij). Lothar bleek ook in een woning aan de Beverstraat in Rotterdam een jongensbordeel te hebben gerund, waarbij hij samen met Henk S. tientallen minderjarige jongens uit onder andere Polen, Nederland en Duitsland had laten misbruiken. Lothar G. maakte vermoedelijk ook deel uit van het pedonetwerk dat vaak in verband werd gebracht met de verdwijning van de Duitse Manual Schadwald, die op 24 juli 1993 vanuit zijn woonplaats Berlijn verdween. Michels connecties met deze kringen maakten zijn leven niet zonder risico. Of de politie Lothar G. en zijn netwerk serieus heeft onderzocht in Michels zaak, blijft echter onbekend.

Michel vond uiteindelijk werk bij Quality Bakers, gevestigd op een industrieterrein in Rotterdam. Hij werkte vaak in de nachtdienst, terwijl Paul, met wie hij inmiddels samenwoonde, overdag werkte. Daardoor zagen de twee elkaar weinig, en als ze elkaar zagen, hadden ze naar verluidt veel ruzie.

Politieonderzoek

Pas geruime tijd na Michels verdwijning startte de politie een serieus onderzoek, waarbij uitgebreid werd gesproken met mensen uit zijn omgeving. Zijn collega’s verklaarden dat hij zich in de nacht van zijn verdwijning merkwaardig had gedragen. Volgens hen had Michel tijdens zijn dienst twee telefoontjes gekregen, waarna hij zichtbaar van slag was. Hij werd huilend op de stoep gezien en verliet zijn werkplaats abrupt rond 4 uur, zonder iets te zeggen. Michel en zijn mountainbike werden daarna nooit meer teruggevonden.

Uit politieonderzoek bleek dat een van de telefoontjes van Paul kwam. Waarover ze spraken, is onbekend. De herkomst van het andere telefoontje is niet achterhaald, maar het is duidelijk dat beide gesprekken Michel flink van streek hadden gebracht.

Spullen door de bus
Wat de verdwijning extra mysterieus maakte, was dat de volgende ochtend enkele persoonlijke bezittingen van Michel – waaronder zijn paspoort, fiets- en huissleutel, portemonnee en bankpas – in de brievenbus van Pauls moeder werden aangetroffen. Ondanks onderzoek bleef het een raadsel wie de spullen daar had achtergelaten en waarom ze juist bij haar terechtkwamen in plaats van bij Michels eigen familie.

Logeerpartij
Misschien had dit te maken met het feit dat Michel vlak vóór zijn verdwijning enkele dagen bij zijn schoonmoeder verbleef na een ruzie met Paul. Na twee dagen keerde hij terug naar huis, en volgens de betrokkenen was de ruzie bijgelegd. Waar de ruzie precies over ging, bleef onbekend, maar Pauls moeder gaf aan dat dergelijke meningsverschillen vaker voorkwamen.

Dat Michels persoonlijke bezittingen de ochtend na zijn verdwijning al bij iemand anders lagen, leidde tot veel speculatie. Had hij ze niet meer nodig, en waarom dan niet? Was Michel uit vrije wil vertrokken, had hij zelfmoord gepleegd, of was hij het slachtoffer geworden van een misdrijf? En wat zou het motief zijn geweest van een dader om juist deze spullen zo openlijk in een brievenbus achter te laten?

De politie zocht op diverse plekken naar sporen en het eventuele lichaam van Michel. Zelfs in de tuin van zijn schoonmoeder werd gezocht, nadat Paul zijn vermoedens kenbaar had gemaakt. Er werd echter niets gevonden. In een poging toch antwoorden te vinden, nam het NFI een DNA-monster van Michels tante en werd er in Europese databanken naar een match gezocht, onder meer met buitenlandse ongeïdentificeerde doden. Tot op heden leverde dit helaas geen resultaat op.

Aandacht in de media

Sinds de verdwijning van Michel heeft de zaak meerdere keren aandacht gekregen in de media. Op 18 februari 1998 wijdde TROS Vermist al een uitzending aan de zaak, waarin onder andere Paul een emotionele oproep deed aan de kijkers. Er werd gesuggereerd dat Michels verdwijning mogelijk te maken had met een “porno-netwerk”. Ook het programma “Het Zesde Zintuig” besteedde aandacht aan de zaak. Robert ten Brink vroeg zijn paranormale deelnemers om antwoorden te vinden voor Michels familie, die ook zelf uitvoerig aan het woord kwam. Michels moeder en zijn nichtje Angelique ontroerden vele kijkers met hun verhaal en vertelden dat de zaak hen nog elke dag bezighield.

Paul werd ook geïnterviewd en bezocht met Robert ten Brink het oude appartement waar hij en Michel destijds woonden. Daar vertelde Paul te vermoeden dat er meerdere mensen betrokken moesten zijn bij Michels verdwijning. Pauls moeder wilde geen conclusies trekken over een mogelijke dader, maar benadrukte wel dat Paul na de verdwijning geestelijk veel leed en dat ze vreesde dat hij zelfs zelfmoord zou plegen. Ook gaf ze aan dat Michel destijds had aangegeven hun relatie te willen beëindigen.

In 2024 werd de zaak opnieuw onder de aandacht gebracht door de Peter R. de Vries Foundation, tijdens hun landelijke “Case Not Closed” campagne. Michels moeder en nichtje Angelique deden nogmaals een oproep voor antwoorden. Ze gaven aan niet haatdragend of boos te zijn, maar wilden vooral duidelijkheid. Michels moeder Vera leed nog altijd onder nachtmerries en leeft haar oude dag in onzekerheid. Het was een ontroerende oproep die de verdwijning van Michel opnieuw onder de aandacht bracht.

Informatie en Tips

Helaas is de verdwijning van Michel Rubarth nog steeds niet opgehelderd. Zijn familie lijdt enorm onder het gemis en de onduidelijkheid. Zij hebben recht op antwoorden en hopen dat mensen eindelijk bereid zijn te vertellen wat er is gebeurd. Stichting Coldcasezaken vraagt u daarom nadrukkelijk om naar voren te komen met informatie die kan helpen om eindelijk een oplossing te vinden.

Weet u meer? Twijfel dan niet en laat het ons weten via het contactformulier hieronder. U kunt desgewenst anoniem blijven; vink daarvoor het vakje aan. Wij zorgen ervoor dat uw informatie op de juiste plek bij de politie terechtkomt. Doorbreek de stilte en help mee om antwoorden te vinden.