De cold case van een Onbekende man treinspoor - Didam / Wehl - 12-03-1992
In de late avond van donderdag 12 maart 1992 was een NS-trein onderweg van Doetinchem naar Arnhem, toen de dienstdoende treinmachinist na het passeren van het plaatsje Wehl de schrik van zijn leven kreeg. In het pikkedonker bleek er een man op het spoor te staan en het was onmogelijk om nog op tijd te remmen. Het treingevaarte schepte de man volop en het was zeker dat hij het niet had overleefd.
De volgende ochtend was de politie al vroeg ter plaatse om onderzoek te verrichten naar de toedracht van het ongeluk. Het slachtoffer bleek een blonde man te zijn van middelbare leeftijd. Hij droeg geen identiteitspapieren bij zich.
Identiteit een raadsel
Omdat de man geen papieren bij zich droeg op het moment van het ongeluk moest de politie op een andere manier achter zijn naam zien te komen. In dit soort gevallen kunnen persoonlijke spullen van een slachtoffer daar soms bij helpen. Het bleek echter al snel dat de man, naast het feit dat hij geen papieren bij zich droeg, ook geen andere spullen bij zich had. Geen sleutels, geen sieraden, geen voorwerpen die een aanknopingspunt konden vormen, helemaal niets. Het enige wat de politie had was de kleding van het slachtoffer. Daar komen we zo op terug.
Het treinspoor waar de fatale aanrijding had plaatsgevonden lag in bebost gebied en ver van de bewoonde wereld. Het was er in de avond letterlijk pikdonker en het leek de politie zeer onwaarschijnlijk dat de onbekende man te voet was geweest. Om die reden speurde men het gebied af op zoek naar een achtergelaten fiets, brommer of auto. Wellicht kon een voertuig meer duidelijkheid scheppen over de identiteit van het slachtoffer. De zoektocht leverde echter niets op. Blijkbaar was de man dan toch komen lopen, óf had iemand hem afgezet of meegenomen.
De politie moest hopen op tips van de maatschappij en publiceerde een beschrijving van het slachtoffer. Het ging om:
- Blanke man van tussen 40-60 jaar oud
- Geboren tussen 1932 - 1952
- Lichaamsbouw: fors postuur
- Donkerblond achterovergekamde haren (met inhammen)
Opvallend genoeg waren de labels uit zijn kledingstukken geknipt, waardoor er letterlijk grote gaten in de kleren zaten (zie rode omcirkeling op de foto).
Het slachtoffer droeg de volgende kleding.
- Zwart-grijs-groende trui met ruitjesmotief
- Zwart-wit geblokt McGregor blouse
- Zwarte Wrangler spijkerbroek - zwarte sokken
- Wit-blauwe sportschoenen met klittenband van het merk Cheetah (maat 43)
tekst gaat door onder de afbeelding
Motief onduidelijk
De politie kon in hun onderzoek niet vaststellen wat er precies was gebeurd. Er waren drie scenario's. De man pleegde zelfmoord, hij kreeg een ongeluk, of iemand dwong hem op het spoor. Bij zelfdoding laten de meeste mensen echter een boodschap achter voor nabestaanden, en daar was in dit geval geen sprake van. Een ongeluk zou altijd mogelijk zijn, maar het was een zeer vreemde plek om terecht te komen en een ongeluk te krijgen. Rechercheur Kees Pauw dacht naar eigen zeggen dat een misdrijf het meest waarschijnlijke scenario was. Het zou ook de uitgeknipte kleding labels en de afwezigheid van persoonlijke items kunnen verklaren.
Ondanks veel tijd en moeite kreeg de politie het in 1992 niet voor elkaar de identiteit van het slachtoffer te achterhalen. Ook meldde zich niemand die zijn of haar familie / kennis mistte. De man kreeg een naamloos graf op de algemene begraafplaats in het nabijgelegen Didam.
Opgraving stoffelijk overschot
Er gingen 18 bewegingloze jaren voorbij in de zaak, die nog steeds was omgeven door een raadsel. In 2010 kreeg het dossier weer volle aandacht toen de politie besloot om het stoffelijk overschot van het slachtoffer op te graven uit zijn graf. Forensisch specialisten wisten DNA en -verbazingwekkend genoeg- ook vingerafdrukken van de man te verzamelen om die vervolgens te vergelijken met de nationale en internationale databanken. Het leverde helaas geen match op.
Coldcasekalender
In de hoop alsnog duidelijkheid te krijgen over de onbekende man plaatste de politie de zaak in 2020 op haar dan jaarlijks terugkerende coldcasekalender.
Deze werd uitgedeeld in o.a. gevangenissen en tbs-klinieken en hielp cold case teams soms aan nieuwe aanwijzingen. De publicatie en daarbij verkregen media-aandacht van o.a. Opsporing Verzocht zorgde in dit geval echter niet voor een doorbraak.
Informatie en Tips
Inmiddels is de zaak al meer dan dertig jaar terug. De hoop om het mysterie alsnog op te lossen is desondanks door niemand opgegeven. Stichting Coldcasezaken hoopt dat er mensen zijn die de onbekende man denken te (her)kennen. Als u dat bent, laat het ons dan alstublieft nu weten via het onderstaande tipformulier. U kunt naar wens geheel anoniem reageren. Wij zorgen ervoor dat uw aanwijzing op de goede plek terecht komt bij de politie.
Twijfel niet en laat het ons weten zodat de nabestaanden van het slachtoffer eindelijk op de hoogte zijn van zijn overlijden. Dank u wel.
Help mee en deel deze informatie met uw volgers
Stichting Coldcasezaken maakt gebruik van informatie uit open bronnen en onze pagina's zijn meestal een mix van (nieuws)berichten die wij zo veel mogelijk in onze eigen woorden vormgeven op de website. We maken vaak gebruik van artikelen uit nationale kranten(archieven) van o.a. De Telegraaf, het AD, Trouw, De Volkskrant, het Parool, NRC etc. Voor een complete lijst van onze bronnen verwijzen wij u graag naar deze pagina
Indien u van mening bent dat er teksten of afbeeldingen in strijd zijn met het intellectueel eigendom dan verzoeken wij u om contact op te nemen. Op geen enkele wijze wordt door ons platform bewust onrechtmatig gebruik gemaakt van het intellectueel eigendom van anderen en betrachten wij uiterste zorgvuldigheid. De stichting is een non-profit organisatie en leunt volledig op vrijwilligers.