De cold case vermissing van Piet Beentjes - Texel - 27-04-1987

Deze positieve gedachten maakten echter plaats voor wat minder leuke ervaringen. Piet was in die tijd net uit de kast gekomen als homoseksueel, en er kwamen steeds vaker -vermoedelijk homoseksuele- contacten naar de winkel. Het begon mensen steeds meer op te vallen en de situatie werd volgens de eigenaar van de winkel onhoudbaar. Met pijn in het hart moest de ondernemer zijn verkoper daarom ontslaan.

Piet verhuisde naar Hilversum waar hij bij een bank kwam te werken, een sector waar hij al eerder in had gewerkt. Hij kreeg een relatie die tweeënhalf jaar zou duren. Toen deze relatie ten einde was gekomen verhuisde Piet van Hilversum naar Julianadorp, vlak bij Den Helder. Daar kwam hij te wonen in een kamer aan de Zanddijk 7A. Het was een boerderij met zo'n twaalf kamers. Er woonden dan ook verschillende mensen. Volgens zijn huisgenoot van toen was het een vriendelijke, nogal timide, normale jongen die naar zijn weten geen werk had. Dat had Piet echter wel degelijk, echter liep hij in de ziektewet.

Piet had een opvallend goede relatie met zijn moeder. De twee hadden dagelijks telefonisch contact. Met zusje Toos was er een periode van minder intensieve omgang. Dat kwam doordat broer en zus erg verschillende karakters hadden. Het contact tussen beiden verbeterde uiteindelijk wel.

Weet u iets over deze zaak, neem dan hier (anoniem) contact op

Vermissing Piet
In het weekend van 26 april raakte Piet na een reeks van raadselachtige gebeurtenissen vermist. Hij was vanuit Den Helder, naar verluid zonder kaartje, op de veerboot naar Texel terechtgekomen. Op zondagochtend was de boot bezig met het aanmeren in de haven van Texel, toen een werknemer Piet ineens opmerkte. Hij begaf zich op dat moment op een plek waar reizigers zich niet mochten bevinden en de man vroeg hem dan ook om direct terug te keren naar het reguliere verblijf van het schip. Piet klom echter via allerlei obstakels omhoog, en sprong tot ieders schrik en verbazing van boord toen de boot aan aanmeerde. Hij kwam op de kade terecht, en was daarmee op zeer gevaarlijke wijze aan land gekomen. De werknemer zag Piet daarna op zijn gemak weglopen. Een bizar aangezicht. 

Hoe Piet die ochtend en middag precies had doorgebracht bleef altijd onduidelijk. Pas rond 21:30 uur werd hij door een restaurant-eigenaar bij de Dennen roerloos aangetroffen achter een hekje. Zijn kleding was kletsnat en hij leek in een diepe slaap verzeild te zijn geraakt tot de ondernemer hem wakker maakte. Piet wist niet waar hij precies vandaan kwam en maakte een bange en verwarde indruk. Hij vertelde dat mensen hem achterna hadden gezeten toen hij op het strand liep, en dat hij aan deze lui had geprobeerd te ontsnappen. Daarbij zei Piet o.a. door sloten en het bos te zijn gegaan maar dat ze hem maar bleven achtervolgen. Uiteindelijk was hij naar eigenzeggen achter het hekje gaan liggen om uit te rusten. De restauranteigenaar zette Piet even later met de auto af op een plek waarvan Piet zei dat hij moest zijn. 

Wat de 28-jarige de rest van de avond gedaan had bleef onbekend. Tot 02:30 die zondagnacht, toen twee homoseksuele horeca-medewerkers -en tevens geliefden- thuiskwamen in Den Hoorn, na een avond te hebben gewerkt in de kroeg. De twee kwamen het huis binnen, en zagen tot hun grote verbazing een onbekende man in de keuken staan. Het was Piet, die een eitje en een portie nasi aan het bereiden was. Hij droeg de ochtendjas van één van de bewoners en zei dat hij via het raam van de bijkeukendeur naar binnen was gekomen. Zijn kleding had hij in de wasmachine gedaan en werd op dat moment gewassen. Verder verklaarde Piet het verbaasde koppel dat hij zich door het huis voelde aangetrokken, en dat hij daarom had besloten naar binnen te gaan. De twee geliefden kenden de vreemdeling totaal niet, en vroegen hem vriendelijk op weer weg te gaan. Zijn kleding zouden ze later naar hem opsturen. Piet gaf zijn adres en ging midden in de nacht het huis uit, gekleed in de kleding van de bewoners. Vanaf dat moment weet niemand wat er is gebeurd. De twee mannen waren de laatste getuigen. 

De Helderse politie probeerde naar eigenzeggen nog wel een helikopter naar Piet te laten zoeken, maar kreeg volgens haar geen toestemming van de Texelse Rijkspolitie. Die wisten echter van niets en stelde dat de helikopter-aanvraag nooit aan haar gedaan was omdat dat dit soort verzoeken toen der tijd naar het Districtscommando in Alkmaar zouden moeten zijn gegaan. 

Hoewel de vermissing van Piet urgent was bleek de politie in Den Helder niet veel moeite te hebben gestopt in het onderzoek. Zo werden zijn huisgenoten en huisbaas aan de Zanddijk 7A bijvoorbeeld nooit ondervraagd. Terwijl juist het verhaal de rondte deed dat Piet de avond vóór zijn vermissing de liefde had verklaard aan een medebewoner van het pand van twaalf kamers. Diegene had hem afgewezen. Of dat allemaal op een normale manier was gegaan bleef onduidelijk, er zou namelijk een deur zijn ingetrapt. Desondanks is de recherche daar dus nooit langsgegaan.

De Helderse rechercheurs vonden het tegelijkertijd te veel moeite om de twee mannen te horen waar Piet 's nachts had ingebroken. De twee heren hadden uiteindelijk op eigen initiatief een tas met kleren van Piet op het Helderse politiebureau achtergelaten, toen ze van de vermissing hadden vernomen via Teletekst. Hun verhaal werd toen wel opgenomen in het dossier. Volgens de recherche waren de twee mannen niet verdacht en was het bizarre verhaal niets meer dan een toevallige samenloop van omstandigheden geweest. 

Het politieonderzoek naar de verdwijning van Piet Beentjes werd na drie weken gesloten. 

Heropening onderzoek
De politie heropende het onderzoek naar de vermissing van Piet in 2017. Dit gebeurde naar aanleiding van een documentaire die was uitgezonden door de NCRV, waarover later meer. De recherche sprak in het nieuwe onderzoek opnieuw met mensen die wellicht meer konden weten over de verdwijning. In de Texelse Courant werd ook een getuigenoproep gedaan. De hernieuwde aandacht zorgde niet voor nieuwe inzichten. Het onderzoek sloot opnieuw in juni 2018.

Klacht afgewezen
Zusje Toos diende na de afsluiting van het politieonderzoek boos en gefrustreerd een klacht in over de onbevredigende handelswijze van de politie. Volgens haar had het opsporingsorgaan niet genoeg gedaan om haar broer terug te vinden. Als antwoord kreeg ze in een brief van de hoofdofficier van justitie te melden dat haar klacht was afgewezen omdat de politie volgens hem wel degelijk alles had gedaan wat in de mogelijkheden lag.

Nasleep en onderzoek van familie
De familie van Piet deed zelf alles wat zij konden om hem terug te vinden. Er werden foto's van hem uitgedeeld in horeca-gelegenheden op Texel en Den Helder, en mensen werden gevraagd of zij misschien meer wisten over de verdwijning. Ook spraken ze met mensen die geregeld met de Texelse veerboot reisden. Allemaal zonder resultaat. 

Van het vreemde gedrag van Piet tijdens zijn verblijf op Texel zei Toos niets te begrijpen. De verwarde indruk die hij had gemaakt op de veerboot-medewerker, de restauranthouder en ook op de twee mannen waarbij Piet had ingebroken wist zijn zusje niet te plaatsen. Piet was volgens haar nooit verward geweest, had een hekel aan drugs en dronk zelden alcohol. Toch sloot ze een acute psychose niet uit, omdat -hoewel het raar zou zijn- iedereen zoiets kon overkomen.

Toos, die inmiddels in een depressie was beland, nam in 1988 deel aan een uitzending van NCRV tv programma Rondom Tien. In deze aflevering sprak zij over haar broer en beantwoorde ze vragen van de presentator. Allemaal in de hoop op nieuwe informatie of tips over de vermissing van Piet. Het leverde geen doorbraak op.

Eind jaren 90 besloten Piet's moeder en Toos de procedure ingang te zetten om Piet dood te laten verklaren. Dit pijnlijke moment moest ervan komen, omdat het anders bepaalde dingen alleen maar kon gaan bemoeilijken. Het was een lastig en emotioneel proces dat in het jaar 2000 was afgerond. 

In 2002 kwam Toos er tot haar grote verbazing achter dat Piet, ondanks dat hij al vijftien jaar vermist was, niet in het in 1993 opgerichte VPS (Vermiste Personen Systeem) geregistreerd stond. Toen zij hier vragen over stelde bij de politie, bleken zij geen foto van Piet te hebben, en miste er bovendien aanvullende informatie. Er werd Toos gevraagd om opnieuw aangifte van vermissing te doen, maar dit weigerde ze. Uiteindelijk is Piet alsnog in het systeem gekomen. Ook regelde Toos dat zij en haar moeder hun DNA konden afgeven aan de DNA-databank. Als er iemand zou aanspoelen kon het erfelijk materiaal worden vergeleken.

In de zoektocht naar de waarheid over de verdwijning schakelde de familie op een bepaald moment een paragnost in. Deze kwam met indrukwekkende details over Piet, en zei te weten waar het lichaam van hem lag begraven. Vanwege de stelligheid kwam het tot een zoekactie van de politie waarbij er ook gedregd werd in het water. De moeite mocht niets opleveren.

De moeder van Piet overleed in 2006. Zij verklaarde op haar sterfbed iedere dag te zijn bezig geweest met de verdwijning van haar zoon. Treurig genoeg kwam zij nooit te weten wat er met hem is gebeurd.

Opvallend boek
In 2003 publiceerde Arnout ter Haar zijn boek Lichtjaar. Het bevatte een aantal zeer opvallende gelijkenissen met de vermissings-zaak van Piet Beentjes. Zo schreef de auteur over een homoseksuele man die net als Piet in het jaar 1987 rond Pasen vermist raakte op Waddeneiland Texel. De hoofdpersoon in het boek ontmoette tevens twee homoseksuele mannen op het eiland.
Arnout ter Haar zei pas veel later over de vermissing van Piet gehoord te hebben en vond de gelijkenissen zelf ook bijzonder toevallig. Volgens eigen zeggen kwam het boek vanuit zijn eigen fantasie en had het niets te maken met de zaak van Piet Beentjes.

Menselijke resten
In september 2017 werd er op Texel een kistje gevonden waar menselijke botten en een schedel in lagen. Het was anoniem door iemand achtergelaten bij de kerk in De Waal. De koster trof het kistje aan en belde daarop de politie. Die kwam het een week later ophalen. De resten werden naar het NFI (Nederlands Forensisch Instituut) gestuurd. Het bleken niet de resten te zijn van Piet.

Jaren later werd er in december 2021 een menselijke kaak gevonden op het strand van Texel ter hoogte van Paal 17. Na onderzoek bleek deze niet afkomstig te zijn van Piet Beentjes.

Verschillende scenario’s
De politie wist in het begin vrijwel zeker dat Piet net als zijn vader zelfmoord had gepleegd. Zijn zusje sprak dat echter tegen en zei dat haar broer zeker niet depressief was, en dat hij ook zeer goed contact had met zijn moeder. Daarnaast wist hij wat een zelfdoding met nabestaanden deed, en zou hij dit leed waarschijnlijk niemand aan willen doen. Wat dit scenario verder onwaarschijnlijk maakte was dat zijn lichaam nooit werd aangetroffen.

Een ongeluk behoorde ook tot de mogelijke scenario’s. Dit kan iedereen overkomen, dus ook Piet. Maar bij een ongeluk is er in veruit de meeste gevallen ook een lichaam. Er is soms ook een tweede persoon bij betrokken. Maar vooral het feit dat er geen lichaam werd aangetroffen weersprak de theorie over een ongeluk.

De kans dat Piet ergens een nieuw leven wilde opbouwen is ook zeer klein. Ten eerste leek Texel niet bepaald de beste keuze om deze riskante poging te ondernemen. Ten tweede had Piet zoals eerder vermeld ook een zeer goede band met zijn familie en wist hij hoeveel leed hij hen zou aan doen met zo’n actie. Zijn paspoort had hij overigens thuis laten liggen. Daardoor zou een verre reis bijna onmogelijk zijn geweest. Dit scenario lag dus ook niet voor de hand.

Het laatste scenario was een misdrijf. Deze geste was misschien wel het meest waarschijnlijk. Simpelweg omdat de andere mogelijkheden nogal onlogisch waren, maar ook omdat het lichaam van Piet nooit is teruggevonden. Bij een zelfmoord is het verstoppen van het lichaam een tamelijk onmogelijke opgave. Bij een moord wordt het stoffelijk overschot in de meeste gevallen juist wel verstopt. Alles bij elkaar lijkt dit scenario dus de meest waarschijnlijke.

Zoekacties in duinen
In de eerste week van oktober 2023 werd er door coldcasezaken.nl een grote zoekactie op touw gezet op het eiland. Samen met Signi Zoekhonden werd er op diverse plekken gezocht naar de resten van Piet. Daarbij werden o.a. speurhonden en grondradars ingezet en kwam er een grote en kleine graafmachine aan te pas. Het team zocht een aantal dagen lang van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat maar moest uiteindelijk zonder resultaat terug naar het vaste land. De grootschalige actie was niet gelukt zonder de immense steun van de vele Texelse ondernemers en welgezinde medewerkers van allerlei instanties. Coldcasezaken.nl gaf de moed niet op en verwachtte binnenkort naar het eiland terug te keren voor een vervolg. 

Op 15 oktober en ook op 19 december 2023 zocht Stichting Coldcasezaken dus ook opnieuw naar de resten van Piet op Waddeneiland Texel. Samen met o.a. vrijwilligers van Stichting Signi Zoekhonden en diens speurhonden werd er op bepaalde plekken gezocht die via tips waren verkregen. De zoekacties, waar ook graafwerkzaamheden in voorkwamen, leverden niets op. Maanden later onderzocht de politie op ons aanraden een achtertuin op Texel, echter kwam er opnieuw niets naar boven. 

Alternatieve scenario's
Het feit dat het stoffelijk overschot van Piet na veel onderzoek en graafacties niet is gevonden kan er op duiden dat hij het eiland op de één of andere manier toch heeft verlaten. Hij zou bijvoorbeeld in verwarde toestand kunnen zijn verdronken en vervolgens in een ander land zijn aangespoeld. Het is ook niet helemaal uit te sluiten dat hij (wellicht ongemerkt) is meegevaren met een schip en dat hij heeft gekozen voor een nieuw leven. Omdat het recente onderzoek op Texel niets heeft opgeleverd houdt Stichting Coldcasezaken steeds meer rekening met deze alternatieve scenario’s.

Eén ding kunnen we echter niet loslaten, en dat is dat er door vier professioneel getrainde honden in de duinen is aangegeven dat er menselijke resten liggen onder het zand. Het is in dat opzicht jammer dat we niet nog een dag extra hebben kunnen graven, maar aan de andere kant is het begrijpelijk dat er ergens de grens moet worden getrokken. We sluiten dus ook niet helemaal uit dat het overschot van Piet Beentjes ergens in de Texelse duinen ligt.

Tips en informatie 
Heeft u Piet nog gezien vlak voor zijn verdwijning? Weet u wellicht wat er in zijn leven speelde op dat moment? Heeft u ooit iets gehoord, bijvoorbeeld bepaalde geruchten? Laat het dan alstublieft nu weten. Twijfel niet en kom in contact. 

Neemt u (anoniem) contact op met onze redactie.
Wij nemen zorgvuldig de tijd voor uw informatie en zorgen er op betrouwbare wijze voor dat het op de juiste plek terecht komt. U kunt uw verhaal kwijt via onderstaand formulier. Blijft u graag anoniem? Laat dan de contactgegevens-velden leeg.

U kunt ook e-mailen naar info@coldcasezaken.nl.

Klik hier voor meer cold case vermissingen

Praat over deze zaak mee op ons forum

Help mee en deel deze zaak. Volg ons ook op onze socials