De cold case van Simone de Laat - Ferwert - 04-12-1989

Weet u iets over deze zaak, neem dan hier (anoniem) contact op

Over Simone de Laat
Simone werd geboren op 15 juni 1959 en woonde een groot gedeelte van haar leven in de randstad, tot ze naar het Friese Ferwert verhuisde en moeder werd van twee jongens, Michael en Kevin. Ze had een nogal ingewikkelde relatie met Rob, de vader van haar beide zoontjes. Omdat samenwonen tot tweemaal toe mislukt was besloten de twee uiteindelijk apart van elkaar te wonen, maar elkaar nog wel om de week te zien. Rob verhuisde na de definitieve beslissing naar zijn moeder in Alphen aan den Rijn, en Simone trok bij haar ouders in die ook in Ferwert woonden. Kort daarop betrok ze, samen met oudste zoontje Michael haar eigen stulpje aan de Roulastrjitte, een hoekwoning in een doodlopende straat. Het was een rustige wijk waar bewoners elkaar regelmatig spraken en tegenkwamen. Ook Simone had contact met de mensen uit de buurt. 

Simone zou naar verluid een moeilijke jeugd hebben gehad, waarin ze o.a. seksueel zou zijn misbruikt door haar eigen vader. Drie weken voor haar moord was ze schijnbaar ergens bang voor, want ze had Rob gevraagd om extra haken te plaatsen in haar woning. Dit had hij echter niet gedaan, -naderhand tot zijn grote spijt. 

Politieonderzoek
Sectie op het lichaam van Simone toonde aan dat de 30-jarige was overleden ten gevolg van verstikking. Vermoedelijk had de dader Simone om het leven gebracht met een kussen, nadat hij haar tijdens haar slaap op het hoofd had geslagen met een stomp voorwerp. Welk voorwerp dat precies was werd nooit duidelijk. Ondanks dat Simone naakt werd gevonden was ze volgens de patholoog anatoom niet verkracht of seksueel misbruikt. 

De politie stelde na de moord een dertigman sterk rechercheteam samen en onderzocht de plaats delict op eventuele dadersporen en aanwijzingen. Er werden geen braaksporen aangetroffen in of aan het huis, en voor zo ver bekend waren er ook geen spullen verdwenen. De goedgevulde portemonnee van Simone was ook niet meegenomen door de dader. In de slaapkamer waar Simone was belaagd waren geen sporen van een worsteling te zien. Op de vloer lag wel een hoofdkussen en een dekbed, beide doordrenkt met bloed. Er stond ook een stofzuiger op de grond, met daarnaast de slip van Simone. Op het bed bij het slachtoffer lag een ander hoofdkussen dat ook onder het bloed zat, en op de muren zaten tevens bloedspetters. 

Vingerafdrukken
In de woning vond men bij het sporenonderzoek tien vingerafdrukken die niet van het slachtoffer waren. De recherche vroeg daarom negentien mensen die in huis bij Simone op bezoek waren geweest om hun afdruk af te staan om te kijken of de dader daar tussen zat. Geen van de vingerafdrukken kwam overeen met de onbekende afdrukken. 

Geen braaksporen
Omdat de woning geen braaksporen bevatte tastte de politie in het duister over de vraag hoe de moordenaar het huis was binnengekomen. De kans dat hij door het smalle keukenraam was binnengekomen was vrijwel uitgesloten. De spullen op de venterbank hadden dat sowieso moeilijk gemaakt, en de stoflaag op die spullen verraadden dat ze niet van plek waren verplaatst. De mogelijkheid bestond dat de dader zelf een sleutel had van de woning, of dat hij wist van het het touwtje dat achter de brievenbus hing waarmee de deur kon worden geopend. In dat scenario was de dader een bekende geweest van Simone.

Buurtonderzoek
In de hoop op aanknopingspunten verrichtte de politie een buurtonderzoek en ging bij tientallen adressen in de buurt langs om vragen te stellen over Simone en de avond van de moord. Diverse omwonenden verklaarden auto's en stemmen te hebben gehoord, en mensen te hebben gezien in de straat. Ook wezen een aantal mensen op de ruzies die Simone zou hebben gehad met Rob, en over haar vader die haar volgens de geruchten als kind zou hebben misbruikt. Het was reden voor de politie om dieper in de relatie te duiken tussen Simone en Rob, en die met haar vader. Het buurtonderzoek gaf tevens een goed beeld van wie er op de avond van de moord langs het huis van Simone was gelopen, en om welk tijdstip. Een aantal mensen wisten de politie te vertellen dat zij het licht bij de 30-jarige vóór half elf in de avond nog hadden zien branden, maar dat het licht na half elf uit was. Er was echter één buurman die zei dat het licht om elf uur nog aanstond toen hij voor de zoveelste keer langs het huis was gelopen. 

Buurman Martin
Die buurman heette Martin, een homoseksuele man die regelmatig bij Simone op de koffie kwam. Hij had haar op de avond van de moord nog gebeld om te vragen of ze wat tabak voor hem had. Dat had ze echter niet, en dus was Martin naar het lokale café gelopen om daar een pakje te kopen. O.a. het feit dat Martin als enige zei dat het licht bij Simone om elf uur nog aan stond trok de aandacht van de politie. Zij besloten hem onder de loep te nemen en kwamen toen achter een nogal vreemd voorval. Martin had een aantal maanden voor de moord bezoek gehad van een maatschappelijk werkster. Die was het huis echter kort na binnenkomst alweer ontvlucht toen Martin -ondanks zijn homoseksuele geaardheid- seksuele advances begon te maken waarbij hij haar naar verluid tevens had geprobeerd te wurgen. Volgens de vrouw stonk hij op dat moment naar de drank. 

Na dit verhaal zocht de politie naar aanwijzingen voor een mogelijke betrokkenheid van Martin bij de moord op Simone. In het onderzoek naar hem troffen agenten een metalen strip in zijn tuin aan die kon worden gebruikt om deuren mee te openen via de brievenbus. Toen zij Martin vroegen waarom hij het voorwerp onder de bosjes in zijn tuin had liggen antwoordde hij dat hij nogal regelmatig zijn sleutels vergat, en dat hij met de metalen strip zijn deur dan kon openen. Hij ontkende ook maar iets met de moord op Simone te maken te hebben. De politie kon geen bewijs vinden dat dit wel zo was. Overigens maakten meer buurtbewoners gebruik van zo'n metalen strip om hun eigen deur te kunnen openen.

Vader en Rob
Omdat Simone en Rob volgens de buurtbewoners nogal vaak ruzie hadden richtte de recherche zijn pijlen niet alleen op de vader van Simone, maar ook op hem. Een vrouwenmoord wordt in meer dan de helft van de gevallen gepleegd door de (ex)partner, en alleen al om die reden zou de politie vroeg of laat aan de bel trekken bij hem. Hij werd stevig verhoord, maar Rob had een tamelijk dicht alibi. Hij was op de avond van de moord tot elf uur aan het werk op het tankstation, en was daarna naar huis gegaan. Zijn moeder beaamde dat. Simone was volgens schatting van de patholoog om maximaal elf uur vermoord, en Alphen aan den Rijn lag op zo'n twee uur rijden van Ferwert. Het leek er op dat Rob niets met de moord te maken had. 

De vader van Simone was ook een POI (person of interest). Hij zou geen goede band hebben gehad met zijn dochter, en had haar volgens geruchten zelfs misbruikt toen ze klein was. De politie bekeek de mogelijkheden dat hij iets met de moord te maken had, maar kwam eigenlijk al snel op punten die in de richting van het tegendeel wezen. Zo had de man geen rijbewijs en was hij zeer slecht ter been. Hij kon nog niet eens tien meter lopen zonder problemen. De vraag was dus hoe hij (ongemerkt) naar het huis van Simone zou zijn gekomen. In elk geval niet lopend, en naar alle waarschijnlijkheid ook niet met de auto. Hij verdween langzaam uit het plaatje van de recherche.

Coldcase
Na groot onderzoek en meer dan tweehonderd mensen te hebben verhoord was de politie maar weinig wijzer geworden. Volgens de recherche was het motief van de moord niet duidelijk geworden, maar vermoedden zij dat de dader een bekende van Simone moest zijn geweest. Het was volgens hen géén inbreker die bijvoorbeeld uit was geweest op geld of waardevolle spullen. Er werd een beloning uitgeloofd van vijftienduizend gulden voor de gouden tip, en het rechercheteam werd op 22 januari 1990 ontbonden. 

Heropening onderzoek en doorbraak
In december 2003 werd het onderzoek naar de moord op Simone de Laat opnieuw geopend. De zaak werd toen vermoedelijk door een heel nieuw team opnieuw bekeken. Wellicht had het rechercheteam uit 1989 iets over het hoofd gezien? Er kwamen al snel twee oude bekenden in beeld, namelijk Rob en de vader van Simone. Beide heren werden onderworpen aan een aantal stevige verhoren. En met succes, zo leek het. Het cold case team kreeg niet één, maar twéé bekentenissen voor het misdrijf. Rob én de vader zeiden allebei apart van elkaar dat zij de moordenaar waren van Simone.

Maar de zaak werd ondanks deze bizarre wending niet opgelost. Politiepsychologen die met de verhoren meekeken achter de spiegel, die ook vaak te zien is in politieseries, waren van mening dat allentwee de mannen een valse bekentenis hadden afgelegd. 
Geen van beiden beschikten volgens de specialisten over enige daderkennis en de twee zouden vermoedelijk iedere zaak bekennen om maar van de verhoren af te komen. De conclusie was dat de vader en Rob weer naar huis mochten, ondanks de halve bekentenis die ze hadden afgelegd. Het onderzoeksteam richtte zijn pijlen ook op buurman Martin. Die was blijkbaar kort na de moord op Simone naar Dokkum verhuist, waar hij in 1996 zelfmoord had gepleegd. Als hij de dader was had hij het geheim in zijn graf meegenomen. Het onderzoek werd opnieuw gesloten zonder resultaat. 

Peter R. de Vries
In de hoop op nieuwe aanknopingspunten te stuiten pakte Peter R. de Vries de zaak in 2007 weer op voor zijn programma Peter R. de Vries: Misdaadverslaggever. Hij besteedde veel aandacht en energie aan het dossier, en schakelde daarbij de hulp in van specialisten verdeeld over de hele wereld. Zo vroeg hij o.a. FBI-profiler Wayne Porter om naar de zaak te kijken. De Amerikaan bekeek alle details aandachtig en zei te vermoeden dat de dader een bekende van Simone was, en dat hij haar in een bliksemaanval had vermoord. Volgens Wayne was het iemand die haar al een tijdje in de gaten had gehouden, en al langer met het idee rondliep om haar te vermoorden. Ook vermoedde hij dat de moordenaar niet in staat was geweest om Simone na de moord te verkrachten wegens wellicht een laag zelfbeeld. Porter zei te vermoeden dat de dader niet ver van huis moest worden gezocht. 

Zijn analyse sloot volgens De Vries goed aan bij het scenario dat mogelijk buurman Martin de moordenaar was. Hij was immers homoseksueel, en kon om die reden wellicht geen seks bedrijven met het vrouwelijke lichaam van Simone. Martin woonde ook in de buurt en had tevens al eerder een vrouw aangevallen. Bovendien was hij in bezit van een metalen strip die de voordeur van Simone geruisloos had kunnen openen... 

Letsel door hamer
Het werd dankzij Peter R. de Vries en zijn samengestelde team, dat bestond uit Nederlandse en Engelse forensisch specialisten, duidelijk dat het wapen waar Simone mee tegen het hoofd was geslagen vermoedelijk een hamer was geweest. De politie ging eerder juist uit van een scherp object, maar dit bleek naderhand bijna onmogelijk te zijn. De vorm van de hoofdwond kwam veel meer overeen met een wond die ontstaat na een slag met een hamer. Betekende dit dat de dader in impuls had gehandeld? Je zou immers verwachten dat de dader een doeltreffend moordwapen (als bijvoorbeeld een mes) zou meenemen wanneer hij met voorbedachte rade een moord zou willen plegen. Het is een vraag die voor nu onbeantwoord blijft. 

Volgens Peter R. bestonden er mogelijkheden op het gebied van DNA-onderzoek. Forensisch specialist Eikelenboom bevestigde dat de kussensloop waarmee Simone vermoedelijk is gestikt DNA-sporen kon bevatten van de dader dankzij de drukkracht van zijn handen. Justitie zou het volgens de redactie van Peter R. de Vries laten onderzoeken, maar we kunnen nergens bevindingen vinden van die hoopgevende belofte. Als het onderzoek nog niet heeft plaatsgevonden willen wij als Stichting Coldcasezaken stevig benadrukken dat dit alsnog zou moeten gebeuren(!!).

Coldcasekalender
In een poging beweging in het dossier te krijgen plaatste de politie de zaak op haar dan jaarlijks terugkerende coldcasekalender.
Deze werd uitgedeeld in gevangenissen en tbs-klinieken, en zorgde soms voor nieuwe aanknopingspunten. In het geval van deze zaak zorgde de publicatie en de daarbij horende media aandacht niet voor een doorbraak.

Tips en Informatie
De moord op Simone de Laat is inmiddels al ruim 35 jaar geleden en de zaak is nog altijd onopgelost. De nabestaanden van Simone die nog in leven zijn hopen nog steeds dat zij antwoord kunnen krijgen op die ene vraag: Wie heeft Simone vermoord?
Haar twee zonen Michael en Kevin, maar ook Rob, die nog altijd ongelofelijk veel van Simone houdt, missen haar nog iedere dag. 

Voor hen hopen wij dat er mensen zijn die meer weten over de moord op hun geliefde. Bent u daar één van? Als u ook maar iets weet, of denkt te weten, geef het dan alstublieft nu aan ons door. Zelfs een piepklein detail kan nét dat puzzelstukje zijn. Twijfel niet en komt in contact.

Neemt u (anoniem) contact op met Stichting Coldcasezaken.
Wij nemen zorgvuldig de tijd voor uw informatie en zorgen er op betrouwbare wijze voor dat het op de juiste plek terecht komt. U kunt uw verhaal kwijt via onderstaand formulier. Blijft u graag anoniem? Laat dan de contactgegevens-velden leeg.

U kunt ook e-mailen naar info@coldcasezaken.nl.

Help mee en deel deze pagina met uw volgers